Józef Oberc: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m uzupełnienie |
ze źródła wcale wieloletność nie wynika |
||
Linia 10:
Był członkiem rad naukowych wielu instytucji, m.in. Uniwersytetu Wrocławskiego, [[Politechnika Wrocławska|Politechniki Wrocławskiej]] i [[Państwowy Instytut Geologiczny|Państwowego Instytutu Geologicznego]]. Był też członkiem Komisji Tektoniki Komitetu Nauk Geologicznych Polskiej Akademii Nauk, Zarządu Komitetu Nauk Geologicznych PAN oraz członkiem Zarządu [[Wrocławskie Towarzystwo Naukowe|Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego]].
Głównym obiektem zainteresowań naukowych Józefa Oberca były [[skały metamorficzne|serie metamorficzne]] południowo-zachodniej Polski, a w szczególności [[masyw Śnieżnika|masywu Śnieżnika]], [[blok karkonosko-izerski|bloku karkonosko-izerskiego]], [[Wzgórza Strzelińskie|Wzgórz Strzelińskich]] i [[Góry Kaczawskie|Gór Kaczawskich]]. Studiował także tektonikę sudeckich masywów [[granit]]owych: karkonoskiego, strzelińskiego i strzegomskiego. A także zjawiska [[tektonika dysjunktywna|tektoniki dysjunktywnej]], [[neotektonika|neotektoniki]] i [[glacitektonika|glacitektoniki]]. Dorobek naukowy J. Oberca obejmuje 260 publikacji autorskich i współautorskich.
Podsumowaniem długoletnich prac w Sudetach stała się monografia "Tektonika. Sudety i obszary przyległe" wydana w ramach encyklopedycznego opracowania geologii Polski ("Budowa Geologiczna Polski") w 1972. Na kilka następnych dziesięcioleci była to podstawowa synteza geologii Sudetów. Jest także współautorem dwóch arkuszy mapy geologicznej w skali 1: 25 000: [[Bardo (województwo dolnośląskie)|Bardo]] i Nowa Ruda.
| |||