Antoni Lubomirski (1718–1782): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Link |
Lik |
||
Linia 28:
Wierny poplecznik [[Wettynowie|Wettynów]]. Za panowania [[August III Sas|Augusta III Sasa]] był członkiem frakcji dworskiej stronnictwa starorepublikańskiego<ref>[[Henryk Schmitt]], Dziej panowania Stanisława Augusta, t. I, Lwów 1886, s. 104.</ref>. 7 maja 1764 roku podpisał manifest, uznający odbywający się w obecności [[Armia Imperium Rosyjskiego|wojsk rosyjskich]] [[sejm konwokacyjny (1764)|sejm konwokacyjny]] [[Wojna domowa w Rzeczypospolitej 1764|za nielegalny]]<ref>Materiały do dziejów bezkrólewia po śmierci Augusta III i pierwszych lat dziesięciu panowania Stanisława Augusta Poniatowskiego, t. I Lwów 1857, s. 45–49.</ref>.
Syn [[Józef Lubomirski (wojewoda czernihowski)|Józefa Lubomirskiego]], [[województwo czernihowskie|wojewody czernihowskiego]], i Teresy Mniszchówny. Brat [[Stanisław Lubomirski (marszałek wielki koronny)|Stanisława]], [[marszałek wielki koronny|marszałka wielkiego koronnego]]. Mąż [[Zofia Lubomirska|Zofii]] z [[Krasińscy herbu Ślepowron|Krasińskich]], wdowie po [[Jan Tarło (1684–1750)|Janie Tarło]].
Bronił zwłaszcza interesów ks. [[Karol Krystian Wettyn|Karola Krystiana]], podał szereg projektów reform gospodarczych.
| |||