S-tog: Różnice pomiędzy wersjami

W sieci S-tog na przestrzeni lat były wykorzystywane pociągi czterech generacji. Wszystkie są to [[EZT|elektryczne zespoły trakcyjne]]. Pociągi pierwszej generacji były eksploatowane w latach 1934–1978 i składały się z trzech członów. Druga generacja weszła do eksploatacji w 1967 roku i wycofana została w 2007. Pociągi tej generacji miały 2 lub 4 człony i były wykorzystywane w trakcji pojedynczej lub [[Sterowanie wielokrotne|wielokrotnej]]<ref>{{Cytuj | url=http://bybane.net/materiel/2generationstog.php | tytuł=2. generation af S-tog - Bybane.net<!-- Tytuł wygenerowany przez bota --> | opublikowany=bybane.net | język=da | data dostępu=2018-11-27}}</ref>. Pociągi trzeciej generacji wykorzystywano w latach 1986–2006. Składały się one z czterech członów, jednak wycofano je stosunkowo szybko ze względu na ich dużą awaryjność. Obecnie w eksploatacji są wyłącznie pojazdy czwartej generacji wyprodukowane w latach 1996–2007. Składają się one z ośmiu członów i zostały wyprodukowane przez konsorcjum [[Alstom]] – [[Siemens Mobility]]. Maksymalna prędkość wynosi 120 km/h, jednak na większości odcinków poruszają się z prędkością 80–90 km/h. DSB S-tog posiadają 105 składów czwartej generacji. Pociągi czwartej generacji mają charakterystyczny kształt wybrzuszonych bocznych ścian, co zapewnia większą pojemność pociągu, a także bezpieczniejsze wsiadania i wysiadanie z pociągu. W ten sposób maksymalnie została wykorzystana [[Skrajnia (kolejnoctwo)|skrajnia]] sieci S-tog<ref>http://john-nissen.dk/banesiden/Materiel/S-tog/s-tog_4g.asp</ref>.