Krzysztof I: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Luqiq (dyskusja | edycje)
Dodano następcę i poprzednika
Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej)
AndrzeiBOT (dyskusja | edycje)
m Bot poprawia linki wewnętrzne oraz wykonuje drobne zmiany typograficzne i technicznne..
Linia 11:
|dewiza =
|1. tytuł = [[Władcy Danii|Król Danii]]
|1. od = [[1252]]
|1. do = [[29 maja]] [[1259]]
|1. koronacja =
|1. poprzednik = [[Abel (król duński)|Abel ]]
Linia 44:
Panowanie Krzysztofa I nie rozpoczęło się szczęśliwie – niemal natychmiast po jego koronacji Dania została zaatakowana od południa przez popierających młodego Waldemara [[Holsztyn|holsztyńskich]] hrabiów. Korzystając z tego ataku i z ogólnego osłabienia ówczesnej Danii, do ataku przyłączył się [[Władcy Norwegii|król norweski]] [[Haakon IV Stary]]. Opanowanie sytuacji drogo kosztowało Krzysztofa: musiał on ustanowić południową [[Półwysep Jutlandzki|Jutlandię]] (czyli późniejszy [[Szlezwik]]) samodzielnym hrabstwem zarządzanym przez Waldemara (choć nadal w granicach Danii). Sytuacja ta ciążyła nad historią Danii przez kolejne siedemset lat, a jej skutki są odczuwalne do dziś.
 
Po zawarciu porozumienia z Waldemarem Krzysztof I porządkował sprawy swego królestwa, dążąc do centralizacji i wzmocnienia władzy królewskiej i utrzymanie dobrych stosunków ze Szwecją i Norwegią. Za panowania króla ukształtował się ostatecznie parlament duński (''Danehof''). Przez cały okres swojego panowania Krzysztof I był w konflikcie z kościołem duńskim i papieżem. Na okres rządów króla przypada konflikt z [[arcybiskup]]em [[Lund (miasto)|Lund]] Jakubem Erlandsenem, który walczył o poszerzenie przywilejów i [[immunitet]]ów Kościoła. Na synodzie w Vejle abp Jakub wymusił prawa, które pozwalały obłożyć królestwo Danii [[interdykt]]em w razie poszkodowania któregokolwiek z biskupów. W 1259 król uwięził arcybiskupa, co spowodowało obłożenie królestwa interdyktem, ale większość biskupów stanęła po stronie króla. Jednakże pozostali biskupi wezwali na pomoc wojska księcia [[Rugia|Rugii]] [[Jaromar II|Jaromara II]] i księcia Szlezwika [[Eryk I (książę Szlezwika)|Eryka]], syna króla Abla. Najeźdźcy pokonali wojska królewskie, zdobyli [[Kopenhaga|Kopenhagę]] i [[Bornholm]]. Podczas przygotowań do odparcia ataku król Krzysztof zmarł w wieku czterdziestu lat w tajemniczych okolicznościach 29 maja 1259 w [[Ribe]]. Według plotek przyczyną śmierci była trucizna w winie mszalnym.
 
Żoną Krzysztofa I była [[Małgorzata Sambiria]], córka [[Sambor II|Sambora II]] księcia [[tczew]]skiego. Mieli sześcioro dzieci: synów [[Eryk Glipping|Eryka V Glippinga]] (następcę Krzysztofa na tronie), Waldemara, Nielsa oraz córki Matyldę, Małgorzatę i Ingeborgę.