1 290 542
edycje
m
zamieniam magiczny ISBN na szablon
(→Turystyka i narciarstwo: uzupełn. dot. Ch. Generischa) |
m (zamieniam magiczny ISBN na szablon) |
||
|
Dolina Dzika, widoczna z [[Magistrala Tatrzańska|Magistrali Tatrzańskiej]] z [[Rakuska Przełęcz|Rakuskiej Przełęczy]] poniżej [[Rakuska Czuba|Rakuskiej Czuby]] (''Veľká Svišťovka'', 2037 m) oraz z Doliny Zielonej Kieżmarskiej, należy do trudno dostępnych dolin tatrzańskich. Przez dolinę nie przebiega żaden znakowany szlak turystyczny. Nieoznakowana, zabezpieczona w 1904 r. trasa prowadzi na [[Barania Przełęcz|Baranią Przełęcz]] (''Baranie sedlo'', 2389 m) do [[Dolina Pięciu Stawów Spiskich|Doliny Pięciu Stawów Spiskich]] (górnego piętra Doliny Małej Zimnej Wody). Jednakże w lecie dolina udostępniona jest dla narciarzy, można tutaj uprawiać [[skialpinizm]], narciarze jeżdżą po płatach śniegu niemal przez całe lato. Od 1976 r. pod Baranimi Rogami montowany był przenośny wyciąg narciarski.
Do doliny koziarze, górnicy i poszukiwacze skarbów trafiali już w XVIII wieku. Pierwszą znaną osobą, która odwiedziła Dolinę Dziką, był [[Robert Townson]] z przewodnikiem 6 sierpnia 1793 r. Zapewne przed 1800 r. dotarł tu również profesor [[Kieżmark|kieżmarskiego]] liceum [[Christian Genersich]].<ref>Radwańska-Paryska Zofia, Paryski Witold Henryk: ''Wielka Encyklopedia Tatrzańska''. Wydawnictwo Górskie, Poronin 1995, {{ISBN
== Przypisy ==
| |||