Klub Międzynarodowej Prasy i Książki: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
poprawa przek., usunięcie zbędnych linków do dat, WP:SK+Bn |
linfix, drobne redakcyjne |
||
Linia 1:
[[Plik:Zdjęcie historia empik2.tif|mały|Klub MPiK, czytelnia]]
[[Plik:KlubMiedzynarodowejPrasyiKsiazki.jpg|thumb|Dawna siedziba KMPiK przy ul. Dąbrowskiego 71 na warszawskim [[Mokotów|Mokotowie]] (2010)]]
'''Klub<!-- INSTYTUCJA, tylko w l.poj.--> Międzynarodowej Prasy i Książki'''<ref name="Cybulski1981">{{cytuj książkę |tytuł=Współczesne polskie księgarstwo: mały słownik encyklopedyczny |inni=Radosław Cybulski (red.) |wydawca=Zakład Narodowy im. Ossolińskich |miejsce=Wrocław |rok=1981 |strony=96–97 |isbn=83-04-00676-6}}</ref> (KMPiK, Klub MPiK, Empik) – polska sieć [[dom kultury|domów kultury]] i [[księgarnia|księgarni]] założona w 1948 przez Zarząd Główny [[Robotnicza Spółdzielnia Wydawnicza „Prasa”|Robotniczej Spółdzielni Wydawniczej „Prasa”]]
Salony Klubu MPiK prowadziły czytelnię prasy, klubokawiarnię, księgarnię, kursy języków obcych, działalność imprezowo-wystawienniczą<ref name="Cybulski1981" />. Powstały we wszystkich dużych miastach, w 1974 działało 69 klubów (w tym 11 w Warszawie); pierwszy salon Klubu MPiK otwarto 7 października 1948 przy [[Plac Unii Lubelskiej w Warszawie|placu Unii Lubelskiej]] w Warszawie<ref name="Cybulski1981" />. W 1991 Klub MPiK stał się fundamentem nowo powstałego przedsiębiorstwa [[Empik]].
== Opis ==
W klubach, których sieć z czasem objęła wszystkie większe miasta w Polsce sprzedawano przede wszystkim prasę polską oraz pochodzącą z głównych krajów bloku wschodniego, przede wszystkim [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]]. Do placówek KMPiK na bieżąco dostarczano więc m.in. „[[Prawda (gazeta)|Prawdę]]”, „[[Izwiestija]]”, „[[Rudé právo]]”, czy też jedyną polskojęzyczną radziecką gazetę codzienną „[[Czerwony Sztandar (Wilno)|Czerwony Sztandar]]”. Towarzyszył im szeroki wybór periodyków tematycznych z tychże krajów. Okazjonalnie nabywać można było także publikacje zachodnie. Znacznie szerszy ich wybór znajdował się natomiast w obszernych czytelniach wchodzących w skład większości klubów z których korzystać można było bezpłatnie, ale za pozostawieniem dowodu tożsamości „pod zastaw”. Kluby wyposażone były także w kawiarenki (kawa, herbata, napoje gazowane, czasem ciastka), szatnie i ubikacje i mogły działać jako wystawy artystyczne oraz, po przestawieniu foteli, normalnie ustawionych wokół niskich stolików, jako miejsca spotkań z artystami i kameralnych koncertów. Niektóre kluby były w tym celu wyposażone w fortepiany. Przy klubach działały też już wówczas szkółki języków obcych. Pierwszy klub powstał w 1948 w [[Warszawa|Warszawie]] przy [[Plac Unii Lubelskiej w Warszawie|placu Unii Lubelskiej]]<ref>Informacja o pierwszym klubie KMPiK została podana podczas obchodów 60. urodzin Empiku w materiale filmowym przygotowanym przez Empik (18.10.2008, Warszawa, Empik Junior).</ref>. Na przełomie lat 50. i 60. XX w. funkcję dyrektora sieci pełniła [[Helena Michnik]]<ref>Yale Richmond, Talk at the Panel Debate at the conference „Fifty Years of the Fulbright Program in the Context of Polish-U.S. Diplomatic Relations” held at Warsaw’s Royal Castle, January 23, 2009.</ref>.
Linia 20 ⟶ 21:
== Linki zewnętrzne ==
* [http://web.archive.org/web/20170203100602/http://empikgroup.com:80/o-firmie/historia/ Historia KMPIK na stronach empikgroup.pl]
[[Kategoria:Życie codzienne w PRL]]
| |||