Stanisław Perko: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
poprawa przek., WP:SK, kat. |
drobne redakcyjne |
||
Linia 32:
6 listopada 1918 został przyjęty do [[Wojsko Polskie|Wojska Polskiego]] w stopniu podporucznika ze starszeństwem z dniem 1 lutego 1916<ref>''Dziennik Rozporządzeń Ministerstwa Spraw Wojskowych'' z 12 listopada 1918 r., Nr 4, poz. 42.</ref>. 20 listopada 1918 Naczelny Wódz [[Józef Piłsudski]] zatwierdził go w stopniu porucznika<ref>''Dziennik Rozporządzeń Ministerstwa Spraw Wojskowych'' z 27 listopada 1918 r., Nr 6, poz. 102.</ref>. Podczas [[wojna polsko-bolszewicka|wojny polsko-bolszewickiej]] zajmował stanowiska kierownika fortyfikacji w Szefostwie Inżynierii i Saperów [[Front Litewsko-Białoruski|Frontu Litewsko-Białoruskiego]], pełniącego obowiązki dowódcy [[III Batalion Saperów|3 batalionu saperów]], zastępcy szefa Inżynierii i Saperów [[2 Armia (II RP)|2 Armii]], dowódcy kompanii w [[XVI Batalion Saperów|XVI batalionie saperów]] oraz p.o. dowódcy 2 batalionu saperów. Walczył na froncie litewsko-białoruskim, na Łotwie, na froncie północno-wschodnim, w [[4 Armia (II RP)|4]] i 2 Armii.
Po zakończeniu działań wojennych został dowódcą kompanii w 2 Batalionie Saperów. W latach 1921–1923 dowodził [[VII Batalion Saperów|VII batalionem]] w [[4 Pułk Saperów (II RP)|4 pułku saperów]] w Sandomierzu<ref>''Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych'' z 25 listopada 1922 r., Nr 47, s. 853.</ref>. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919. W lipcu 1923, po ukończeniu kursu doszkolenia oficerów saperów, powierzono mu pełnienie obowiązków dowódcy [[VI Batalion Saperów|VI batalionu]] w składzie [[5 Batalion Saperów (II RP)|5 pułku saperów]] w Krakowie<ref>''Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych'' z 31 lipca 1923 r., Nr 53, s. 499.</ref><ref>''Rocznik oficerski'' 1923, s. 882, 907.</ref><ref>''Rocznik oficerski'' 1924, s. 806, 830.</ref>. W latach 1926–1929 był najpierw dowódcą 1 kompani szkolnej podchorążych rezerwy<ref>Dziennik Personalny Ministra Spraw wojskowych nr 30 z 31.07.1926</ref>, a następnie komendantem Szkoły Podchorążych Rezerwy Saperów, która ówcześnie znajdowała się w strukturze [[Batalion Szkolny Saperów|Batalionu Szkolnego Saperów]] w [[Twierdza Modlin|Twierdzy Modlin]]<ref>''Rocznik oficerski'' 1928, s. 583, 593.</ref>. W sierpniu 1929 został dowódcą batalionu podchorążych rezerwy w [[Centrum Wyszkolenia Saperów]] w Modlinie<ref>Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 15 z 23 sierpnia 1929 roku, s. 300
20 września 1930 roku otrzymał przeniesienie do [[7 Pułk Saperów Wielkopolskich|7 batalionu saperów]] w Poznaniu na stanowisko zastępcy dowódcy batalionu<ref>Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 14 z 20 września 1930 roku, s. 301.</ref>. Z dniem 1 kwietnia 1931 został wyznaczony na stanowisko zastępcy dowódcy [[4 Pułk Saperów (II RP)|4 batalionu saperów]] w Przemyślu<ref>''Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych'' z 26 marca 1931 r., Nr 3, s. 107.</ref><ref>''Rocznik oficerski'' 1932, s. 249, 752.</ref>. Z dniem 2 listopada 1931 został powołany na sześciomiesięczny kurs taktyczny dla oficerów sztabowych saperów przy [[Wyższa Szkoła Wojenna|Wyższej Szkole Wojennej]] w Warszawie<ref>''Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych'' z 9 grudnia 1932 r., Nr 13, s. 444.</ref>. 28 czerwca został wyznaczony na stanowisko zastępcy dowódcy [[8 Batalion Saperów (II RP)|8 batalionu saperów]] w Toruniu<ref>''Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych'' z 28 czerwca 1933 r., Nr 8, s. 140.</ref>, a z dniem 1 marca 1936 na stanowisko dowódcy tej jednostki. Od 1 grudnia 1937 do 1 września 1939 był szefem saperów Grupy Fortecznej „Śląsk”.
| |||