Konstandinos Karamanlis: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
dr |
|||
Linia 44:
W październiku 1955, po śmierci Aleksandrosa Papagosa, król [[Paweł I Grecki|Paweł I]] powierzył mu misję utworzenia nowego rządu. Stanowisko premiera Konstandinos Karamanlis zajmował do czerwca 1963 z dwoma kilkumiesięcznymi przerwami (od marca do maja 1958 i od września do listopada 1961). Jeszcze w 1955 na bazie poprzedniego ugrupowania powołał i stanął na czele Narodowej Unii Radykalnej, którą kierował do 1963. W okresie rządów inicjował reformy mające odbudować grecką gospodarkę zniszczoną w wyniku II wojny światowej i [[Wojna domowa w Grecji|wojny domowej]]. W polityce zagranicznej opowiadał się za niepodległością [[Cypr]]u (zaakceptowaną w 1960) i akcesją Grecji do [[Wspólnota Europejska|Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej]] (w 1961 podpisano układ stowarzyszeniowy). W czerwcu 1963 po konflikcie z królem ustąpił z funkcji premiera i na kilka miesięcy wyjechał z kraju. Jego ugrupowanie przegrało w tym samym roku wybory parlamentarne z centrystami [[Jeorjos Papandreu|Jeorjosa Papandreu]]. Były premier zdecydował się wówczas wyemigrować do [[Paryż]]a. Pozostał tam również w okresie [[Junta czarnych pułkowników|junty czarnych pułkowników]], co pewien czas publikując apele wzywające dyktaturę wojskową do rezygnacji.
Po upadku reżimu powrócił do Grecji. W lipcu 1974 stanął na czele greckiego rządu, którym kierował do maja 1980. Założył i również do 1980 przewodniczył centroprawicowej [[Nowa Demokracja|Nowej Demokracji]]<ref name="zar">{{Cytuj stronę|url=http://zarate.eu/greece.htm|tytuł=Leaders of Greece|opublikowany=zarate.eu|data dostępu=2017-09-02|język=en}}</ref>. W 1974 i 1977 był w międzyczasie wybierany do [[Parlament Grecji|Parlamentu Grecji]]<ref>{{Cytuj stronę|url=
W maju 1980 na stanowisku premiera zastąpił go [[Jeorjos Ralis]]. W tym samym miesiącu został wybrany na prezydenta Grecji. Złożył urząd przed końcem kadencji, gdy w marcu 1985 rządzący socjalistyczny [[Ogólnogrecki Ruch Socjalistyczny|PASOK]] wycofał swoje deklarowane wcześniej poparcie dla jego reelekcji. Na urząd prezydenta powrócił w maju 1990 po ponownym zwycięstwie Nowej Demokracji. Drugą kadencję prezydencką zakończył w marcu 1995<ref name="zar"/>.
|