Beatrycze Sycylijska: Różnice pomiędzy wersjami

 

== Życiorys ==

 

Również zgodnie z traktatem zostało zaaranżowane małżeństwo Beatrycze z synem Baldwina [[Filip I de Courtenay|Filipem de Courtenay]], spadkobiercą Cesarstwa Łacińskiego. Gdyby małżeństwo okazało się bezdzietnie, prawa zięcia zostałyby przekazane teściowi<ref>John V.A. Fine, Jr., ''The Late Medieval Balkans'' (1987), str. 170</ref>. Beatrycze w czasie podpisywania umowy miała około piętnastu lat. Minęło kilka lat zanim ślub rzeczywiście się odbył, a miało miejsce w [[Foggia|Foggi]]<ref>{{Cytuj |autor = J. G. Heck |tytuł = Bilder-Atlas zum Conversations-Lexicon. Ikonographische Encyklopädie der Wissenschaften und Künste. |data = 1849 |data dostępu = 2018-12-29 |miejsce = Leipzig, |wydawca = F.A. Brockhaus, |doi = 10.5962/bhl.title.82253}}</ref><ref>{{Cytuj |autor = Stefania Tusini |tytuł = Percorsi di (dis)integrazione: dalla prima generazione migrante ai foreign fighters |czasopismo = SOCIOLOGIA E RICERCA SOCIALE |data = 2016-10 |data dostępu = 2018-12-29 |issn = 1121-1148 |numer = 110 |s = 115–140 |doi = 10.3280/sr2016-110007}}</ref> 15 października 1273 roku. Beatrycze miała wówczas 21 lat, jej mąż 30. Niebawem zmarł Baldwin i tytuł cesarza imperium bez ziemi, odziedziczył Filip. Beatrycze wraz z mężem przejęli cesarskie godności, jednak dokumenty lub kroniki, które potwierdzałyby cesarskie tytulatury, nie zachowały się<ref>{{Cytuj |tytuł = Ari Awagana: Das HAUSA: Eine weitgehend unbekannte afrikanische „Weltsprache“ |data dostępu = 2018-12-29 |isbn = 9783631641194 |wydawca = Peter Lang |doi=10.3726/978-3-653-02856-0/8}}</ref>. Po raz pierwszy tytulatura Beatrycze pojawiła się w dokumentach 16 listopada 1275 roku, zaś po raz ostatni w dniu 13 grudnia tego samego roku.

{{Przypisy}}Bibliografia

 

 

== Linki zewnętrzne ==