Kolaboracja: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje)
m Dodaję nagłówek przed Szablon:Przypisy
- zbędny publikator, akt.
Linia 8:
 
== Stan prawny w Polsce<ref>Stan na dzień 1 marca 2009</ref> ==
W Polsce kolaboracja z okupantem została uznana za przestępstwo na podstawie ''Dekretu PKWN z dnia 31 sierpnia 1944 r. o wymiarze kary dla faszystowsko-hitlerowskich zbrodniarzy winnych zabójstwa i znęcania się nad ludnością cywilną i jeńcami oraz dla zdrajców Narodu Polskiego'' (Dz. U. Nr . 4 poz. 16)<ref>''Tekst dekretu'' ({{Dziennik Ustaw|rok=1944|numer=4|pozycja=16}})</ref>, przy czym w dekrecie uznano za przestępstwo kolaborację z Niemcami.
 
W myśl dekretu z 31 sierpnia 1944 roku za czyny podlegające karze zostały uznane czyny takie jak:
Linia 15:
* wymuszania od osób poszukiwanych przez władze okupacyjne lub ich rodzin korzyści ([[Szmalcownik|szmalcownictwo]]).
 
W dniu 10 grudnia 1946 roku dekret o ściganiu sprawców kolaboracji został zmieniony na podstawie ''Dekret Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 1946 r. o zmianie dekretu z dnia 31 sierpnia 1944 r. o wymiarze kary dla faszystowsko-hitlerowskich zbrodniarzy winnych zabójstwa i znęcania się nad ludnością cywilną i jeńcami oraz dla zdrajców Narodu Polskiego'' ({{Dziennik Ustaw|rok=1946|numer=69|pozycja=376}})<ref>''Tekst dekretu'' ({{Dziennik Ustaw|rok=1946|numer=69|pozycja=376}})</ref>, który rozszerzył zarówno stronę podmiotową, obejmując również ściganiem współpracę z państwami sprzymierzonymi z Niemcami w czasie II wojny światowej.
 
W myśl dekretu z 10 grudnia 1946 roku za czynu polegające karze zostały dodatkowo uznane czyny polegające na:
Linia 21:
* udział w organizacjach przestępczych<ref>Za takie organizację uznano [[Schutzstaffel|SS]], [[Narodowosocjalistyczna Niemiecka Partia Robotników|NSDAP]], [[Gestapo]], [[Sicherheitsdienst|SD]]</ref> utworzonych lub uznanych przez władze okupacyjne oraz w zrzeszeniach politycznych popierających politykę okupanta.
 
W dniu 22 kwietnia 1964 roku wydano ''Ustawa w sprawie wstrzymania biegu przedawnienia w stosunku do sprawców najcięższych zbrodni hitlerowskich popełnionych w okresie drugiej wojny światowej'' (Dz. U. Nr 15 poz. 86)<ref>''Tekst ustawy'' ({{Dziennik Ustaw|rok=1964|numer=15|pozycja=86}})</ref>, który wstrzymał bieg przedawnienia czynów opisanych w dekrecie z 10 grudnia 1946 roku, o ile nie wszczęto postępowania z powodu nieujawnienia lub nieujęcia sprawców oraz niewydania sprawcy przebywającego za granicą. Wydanie tej ustawy spowodowało, że sprawy o kolaborację nie ulegają przedawnieniu. Co zostało kolejno potwierdzone w przepisach wprowadzających kolejne [[Kodeks karny|kodeksy karne]], w tym ostatnia ''Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. – Przepisy wprowadzające Kodeks karny'' art. 4 pkt. 2<ref>''Tekst ustawy'' ({{Dziennik Ustaw|rok=1997|numer=88|pozycja=554}})</ref>.
 
W myśl ustawy z 18 grudnia 1998 roku ''o Instytucie Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu''<ref>''Tekst ustawy'' ({{Dziennik Ustaw|rok=19982018|numer=155|pozycja=10162032}})</ref> ściganiem przestępstw kolaboracji zajmuje się Główna Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu [[Instytut Pamięci Narodowej|IPN-u]].
 
W rozumieniu prawa karnego współpraca w latach 1939–1941 z okupantem radzieckim na Kresach Wschodnich II RP nie jest przestępstwem, chyba że czyny te stanowią zbrodnię komunistyczną w rozumieniu ustawy o IPN-ie lub stanowiły przestępstwo określone w [[Kodeks Makarewicza|Kodeksie karnym]] z 11 lipca 1932 roku.