Pałac Zbaraskich w Krakowie: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Mathiasrex (dyskusja | edycje) kat. |
Dodanie nazwisk Potulickich i Rostworowskich jako byłych mieszkańców pałacu Zbarskich. W artykule o Rostworowskich figurują oni jako byli włąściciele, stąd ta poprawka. |
||
Linia 34:
Pałac powstał w 1540, kiedy to połączono i przebudowano na magnacką rezydencję dwie sąsiednie gotyckie kamienice z XIV w. Właścicielami nowego pałacu była wówczas można rodzina [[Firlejowie|Firlejów]]. W XVII w., gdy obiekt był w posiadaniu [[Zbarascy|Zbaraskich]], dokonano gruntownej jego przebudowy w celu nadania budynkowi modnych wówczas cech stylowych oraz przekształcenia go w reprezentacyjną rezydencję miejską magnackiego rodu. Pracami budowlanymi kierował architekt flamandzki [[Henryk van Peene]], który został sprowadzony do Polski przez [[Jerzy Zbaraski|Jerzego Zbaraskiego]]. Powstał wtedy barokowy, dwukondygnacyjny, arkadowy dziedziniec z krużgankami oraz sień wjazdowa od strony Rynku Głównego.
Kolejna przebudowa rezydencji miała miejsce w latach 1778-1783 i dokonana została z polecenia ówczesnego właściciela, hr. [[Eliasz Wodzicki|Eliasza Wodzickiego]]. Architekt [[Jan Ferdynand Nax|Ferdynand Nax]] nadał wtedy pałacowi cechy stylu wczesnoklasycystycznego. W następnych dziesięcioleciach często zmieniali się jego właściciele. Mieszkali w nim m.in. Potuliccy herbu Grzymała, Rostworowscy herbu Nałęcz, [[Wiśniowieccy herbu Korybut]], [[Jabłonowscy herbu Prus III]] i [[Radziwiłłowie herbu Trąby]]. W końcu XIX w. budynek stał się własnością [[Potoccy herbu Pilawa|Potockich herbu Pilawa]]. Z ich polecenia w latach 1896-1898 dokonano restauracji rezydencji, przekształcając wnętrza pomieszczeń na parterze oraz częściowo przebudowując dziedziniec wewnętrzny. Autorem tych zmian był architekt [[Karol Zaremba]].
Dalsze prace prowadzono w pałacu jeszcze w latach 1910-1912. Ich projektodawcami byli architekci [[Ludwik Wojtyczko]] i [[Kazimierz Wyczyński]]. Założono wtedy nowe klatki schodowe i przebudowano wnętrza drugiego, mieszkalnego piętra. Pierwsze piętro zachowało w dalszym ciągu charakter reprezentacyjny, podkreślony elementami dekoracyjnymi salonów. Po II wojnie światowej pałac był odnawiany i zrekonstruowany. Do naszych czasów zachowały się korynckie pilastry w elewacjach, kamienny portal i bogata dekoracja rzeźbiarska wieńcząca szczyt budowli (m.in. kartusze herbowe)<ref>Marek Żukow-Karczewski, ''Pałace Krakowa. Pałac Potockich (Zbaraskich, Jabłonowskich)'', "Echo Krakowa" Czas Przeszły i Przyszły, 152 (12061) 1989.</ref>.
| |||