Wodnik (demon): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne merytoryczne, źródła/przypisy |
m Sprzątam Szablon:Cytuj |
||
Linia 8:
Wodniki często w folklorze występują wymiennie z [[Utopiec|utopcami]]. W tym kontekście, wodnikiem stawało się np. dziecko, które utonęło nieochrzczone, a następnie rosło w wodzie przez siedem lat lub dziecko bez chrztu utopione przez matkę. Istniały też wierzenia odnoszące wodnika do ogólnie demonicznych postaci związanych ze światem podziemnym, szatańskim - tu wodnik powstawał z mułu zgromadzonego na dnie zbiornika wodnego lub z gliny<ref name=":0">{{Cytuj |autor = Adrian Mianecki |tytuł = Postać demona wodnego w ludowych przekazach wierzeniowych |czasopismo = Literatura Ludowa |data = 2002 |wolumin = 46 |wydawca = PTL |s = 4-24}}</ref>.
Wodniki zamieszkiwały wszelkie jeziora, rzeki, stawy, a często także studnie i przydrożne rowy. Na Kaszubach wodniki (''mumacze'') zamieszkiwały też w studniach<ref name=":2" />. Uważano, że demony mieszkały w podwodnych pałacach z kryształu, lodu lub szkła. Więziły w nich dusze utopionych ludzi<ref name=":1" />, ale też najmowały ludzi na służbę na umówiony czas<ref name=":3">{{Cytuj |autor
Powszechnie wierzono też, że wodniki zamieszkiwały w pobliżu [[Młyn wodny|młynów]]. Według wierzeń wodnik poszukuje małżonka dla swojego dziecka, najczęściej typując młode córki właśnie młynarzy na swoje synowe (ale też swoją żonę), a potencjalnych ludzkich zięciów-topiąc<ref name=":0" />.
| |||