'''Many''' – w [[mitologia rzymska|mitologii rzymskiej]] duchy przodków.
Wyobrażenie bóstw przodków (''Di Manes'') powstało w okresie cesarstwa. Znacznie wcześniej powstało pojęcie [[lemury (duchy)|Lemurów]] – złych duchów zmarłych, upiorów. Ojciec rodziny specjalnymi obrzędami magicznymi musiał chronić swój dom w czasie nocnego święta [[Lemuralia|Lemuraliów]], obchodzonego w dniach 9, 11 i 13 maja.
Duchy zmarłych członków rodziny czczono zwłaszcza podczas świąt zadusznych, jakimi były [[Feralia]], kiedy zastawiano uczty dla zmarłych. Ku czci zmarłych rodziców obchodzono też [[Parentalia]].
Niezależnie od tych oficjalnych świąt wieńczono grobowce różami i fiołkami, stawiano na nich lampki i palono kadzidła. Obrzędy tego rodzaju charakterystyczne są dla wszystkich grup społecznych, ale kult przodków rozwinął się zwłaszcza wśród rodów arystokratycznych, w których wielopokoleniowa pamięć o zasłużonych postaciach miała istotne znaczenie dla kariery politycznej potomków. Dlatego rodziny te z czasem zaczęły przechowywać maski przodków noszone w pochodzie podczas obrzędów pogrzebowych.