Bledzew: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
dr. |
uzup. za SHGZPwS nazwa i popr.data na 1412 |
||
Linia 39:
== Nazwa ==
Nazwa miejscowości notowana jest już w średniowieczu jako ''Blesowe'' lub ''Blessowe'', ''Blesow'' (1312), ''Bledzewo'' (1418), ''Blyedzewo'' (1421), ''Bledzow'' (1510), ''Bledzew'' (1580). Pochodzi od nazwy osobowej ''Bledz'' oznaczającej ''blady'' z dodaniem [[Przyrostek|sufiksów]] ''-ow'' oraz jego oboczności ''-ewo'', ''ew''{{odn|Rymut|1987|s=35}}{{odn|Rymut|1996|s=212-213}}{{odn|Chmielewski|1982}}.
Po rozbiorach Polski w efekcie [[Germanizacja|germanizacji]] miejscowego nazewnictwa polskiego przez administrację pruską Niemcy zaadaptowali wcześniejszą nazwę miejscową w formie ''Blesen''{{odn|Praca zbiorowa|1875}}{{odn|Rymut|1996|s=212-213}}. Polskie oraz niemieckie źródła historyczne równolegle podają również nie używaną obecnie formę - ''Bledziejów'''<ref name=SgKP />{{odn|Baliński|1843|s=104}}{{odn|Praca zbiorowa|1807|s=102}}.
Linia 54:
Historia miejscowości ściśle związana jest z utworzeniem oraz działalnością [[Opactwo Cystersów w Zemsku-Bledzewie|opactwa w Zemsku-Bledzewie]]. Pierwsza wzmianka o nim pochodzi z 1235 i jest związana z fundacją kościoła oraz klasztoru [[Cystersi|cystersów]] przez księcia wielkopolskiego [[Władysław Odonic|Władysława Odonica]] z [[Piastowie|dynastii Piastów]] w okolicach sąsiedniej wsi [[Zemsko (województwo lubuskie)|Zemsko]]. W latach 1232–1235 książę ten sprowadził 7 cystersów z [[Klasztor Dobrilugk|klasztoru Dobrilugk]] w [[Doberlug-Kirchhain|Doberlugu]] znajdujacego się na [[Łużyce Górne|Łużycach Górnych]] i za zezwoleniem dziedziców wsi Zemsko, Eustachiusza oraz Wojzeszka, wyznaczył im mieszkanie na pustym, błotnistym gruncie obok rzeki Obry, którą nazwał ''Nowym Doberlukiem''. Władca nakazał im wybudowanie drewnianego kościoła wraz z pomieszczeniami mieszkalnymi oraz darował 500 [[Morga|morgów]] na utrzymanie{{odn|Widawski|1843}}<ref name=SgKP />. Syn Odonica [[Bolesław Pobożny]] potwierdził darowiznę ojca. Zakonnicy jednak po 30 latach opuścili pierwotną siedzibę z powodu stałych wylewów rzeki. W 1265 roku wezbrała rzeka Obra zalewając kościół klasztorny na półtora [[Łokieć (miara)|łokcia]] w wyniku czego mnisi zdecydowali się kościół rozebrać i przenieść go do pobliskiej wsi [[Stary Dworek]] gdzie stał on do 1705, a zakonnicy przenieśli się do Zemska, a później do Bledzewa<ref name=SgKP />{{odn|Widawski|1843}}.
W XIII wieku w okresie [[Polska w okresie rozbicia dzielnicowego|rozbicia dzielnicowego]] ziemie polskie próbowali zagarnąć [[Brandenburgia|Brandenburczycy]], którzy najpierw na terenie [[Brandenburgia|Brandenburgii]] podbili słowiańskie plemiona [[Wieleci|Wieletów]] tworząc [[Marchia Brandenburska|Marchię Brandenburską]], a później przekroczyli rzekę Odrę tworząc z ziemi lubuskiej [[Nowa Marchia|Nową Marchię]]. Ziemia międzyrzecka przejściowo znalazła się pod władzą Brandenburczyków, a w wyniku wojen dzielnicowych była również w granicach [[Śląsk]]a oraz [[Księstwo głogowskie|Księstwa Głogowskiego]]{{odn|Praca zbiorowa|2009}}{{odn|Praca zbiorowa|2018}}. W roku
W 1418 wojewoda poznański [[Sędziwój Ostroróg (zm. 1441)|Sędziwój Ostroróg]] wyznaczył granicę między Bledzewem, a Górzycą. 6 maja 1433 wójt Nowej Marchii zdobył i spalił miasto wraz z klasztorem oraz okolicznymi wsiami{{odn|Chmielewski|1982}}. Obecność zakonników miała pozytywny wpływ na rozwój miejscowości i okolicznych wsi; w 1458 król polski [[Kazimierz IV Jagiellończyk]] na prośbę przeora nadał Bledzewowi status miasta na prawie magdeburskim, a w roku 1485 król ten przyznał miastu prawo do urządzania dwóch jarmarków rocznie. Pierwszy 24 sierpnia, a drugi 28 października. W każdą sobotę natomiast Bledzew mógł organizować targi tygodniowe. 21 listopada 1493 roku wszystkie przywileje zakonu cystersów w miejscowości potwierdził kolejny król polski [[Jan I Olbracht|Jan Olbracht]]{{odn|Baliński|1843|s=104}}{{odn|Chmielewski|1982}}{{odn|Kouschil|1994}}.
| |||