Wincenty Teofil Popiel: Różnice pomiędzy wersjami

|biskupi współkonsekrowani =

}}

'''Wincenty Teofil Popiel-Chościak''' (ur. [[21 lipca]] [[1825]] w [[Czaple Wielkie|Czaplach Wielkich]], zm. [[7 grudnia]] [[1912]] w [[Warszawa|Warszawie]]) – polski [[duchowieństwo|duchowny]] [[Kościół łaciński|rzymskokatolicki]], [[biskupi płoccy|biskup diecezjalny płocki]] w latach 1863–1875, [[biskupi włocławscy|biskup diecezjalny kujawsko-kaliski]] w latach 1876–1883, [[biskupi warszawscy|arcybiskup metropolita warszawski]] w latach 1883–1912.

 

== Życiorys ==

Był synem Konstantego i Zofii z hr. Badenich. Ukończył kursy prawnicze w Warszawie, po których pracował w sądownictwie. Po śmierci ojca wrócił na wieś i tam podjął decyzję o wstąpieniu do kieleckiego seminarium, które ukończył w 1849. [[sakrament święceń|Święcenia kapłańskie]] otrzymał 5 sierpnia 1849<ref name=HC>''Hierarchia Catholica medii et recentioris aevi'', t. VIII, Patavium 1978, s. 460. {{lang|la}}</ref>. Studiował w [[Leuven|Lowanium]], gdzie otrzymał tytuł doktora teologii, i w Rzymie. Po powrocie do Kielc został profesorem seminarium i pełnił funkcję wiceregensa<ref name="Ś. p. X. Wincenty Popiel">{{cytuj pismo|url=http://mbc.malopolska.pl/dlibra/docmetadata?id=43203&from=publication|tytuł=Ś. p. X. Wincenty Popiel|czasopismo=[[Czas (dziennik)|Czas]]|wolumin=Nr 568, r. 65|data=1912-12-09|strony=1|data dostępu=2017-08-16}}</ref>.