Apiterapia: Różnice pomiędzy wersjami

'''Apiterapia''' – metoda pseudomedyczna wykorzystująca produkty [[Pszczoła|pszczele]]. Apiteriapia wykorzystuje [[miód]], [[kit pszczeli]] (zwany propolisem), [[Pierzga|pierzgę]], [[mleczko pszczele]] oraz [[jad pszczeli]]<ref>{{Cytuj |autor = Grassberger, Martin. |tytuł = Biotherapy-- History, principles and practice : a practical guide to the diagnosis and treatment of disease using living organisms |data = 2013 |data dostępu = 2019-01-15 |isbn = 9789400765856 |miejsce = Dordrecht |wydawca = Springer |oclc = 847968022}}</ref>. Z tych wymienionych produktów propolis i jad pszczeli mają określone wąskie znaczenie terapeutyczne, jednak zwolennicy apiterapii przypisują działanie wszystkim produktom w znacznie szerszym zakresie, włącznie z fałszywym działaniem antynowotworowym<ref>{{Cytuj |autor = American Cancer Society. |tytuł = American Cancer Society complete guide to complementary & alternative cancer therapies |data = 2009 |data dostępu = 2019-01-15 |isbn = 9780944235713 |wydanie = 2nd ed |miejsce = Atlanta, Ga. |wydawca = American Cancer Society |oclc = 150366165}}</ref><ref>{{Cytuj |autor = Cassileth, Barrie R. |tytuł = The Complete Guide to Complementary Therapies in Cancer Care : Essential Information for Patients, Survivors and Health Professionals |data = 2011 |data dostępu = 2019-01-15 |isbn = 9789814335669 |miejsce = Singapore |wydawca = World Scientific |oclc = 775360906}}</ref>. Apiterapia zaliczana jest do ziołolecznictwa lub szerzej do naturopatii a jednym z niewielu lub jedynym krajem gdzie jest uznana za terapię medyczną jest Rosja (zaliczalny jest tam do praktyk tradycyjnych)<ref name=":0">{{Cytuj |autor = Ong, C. K., Bodeker, Gerard., World Health Organization. Centre for Health Development., 世界保健機関. |tytuł = WHO global atlas of traditional, complementary, and alternative medicine. |data = 2005 |data dostępu = 2019-01-15 |isbn = 9789241562867 |miejsce = Kobe, Japan |wydawca = World Health Organization, Centre for Health Development |oclc = 60573444}}</ref>. W apiterapii dosuszanedopuszczone są również produkty os i jad os<ref>{{Cytuj |autor = Juliana Silva, Victoria Monge-Fuentes, Flávia Gomes, Kamila Lopes, Lilian dos Anjos |tytuł = Pharmacological Alternatives for the Treatment of Neurodegenerative Disorders: Wasp and Bee Venoms and Their Components as New Neuroactive Tools |czasopismo = Toxins |data = 2015-08-18 |data dostępu = 2019-01-15 |issn = 2072-6651 |wolumin = 7 |numer = 8 |s = 3179–3209 |doi = 10.3390/toxins7083179 |pmid = 26295258 |pmc = PMC4549745}}</ref>.

Apiterapia rozumiana jako stosowania preparatów pszczelich jako preparatów terapeutycznych wywodzi terenów dzisiejszej Rosji lub ze starożytnych Chin lub Korei<ref name=":0" />. Równocześnie zastosowanie niektórych produktów pszczelich jako kosmetyków, preparatów ułatwiających gojenie ran znane było w starożytnym Egipcie i później w starożytnej Grecji (w czasach Hipokratesa lub Galena)<ref>{{Cytuj |autor = Grassberger, Martin. |tytuł = Biotherapy-- History, principles and practice : a practical guide to the diagnosis and treatment of disease using living organisms |data = 2013 |data dostępu = 2019-01-15 |isbn = 9789400765856 |miejsce = Dordrecht |wydawca = Springer |oclc = 847968022}}</ref><ref>{{Cytuj |autor = Wilcox, Christie, 1985- |tytuł = Venomous : how earth's deadliest creatures mastered biochemistry |data dostępu = 2019-01-15 |isbn = 9780374283377 |wydanie = First edition |miejsce = New York |oclc = 949850571}}</ref>. W latach późniejszych znaczenie tej metody spadło ze względu na duże ryzyko działań niepożądanych (z wyjątkiem terenów dzisiejszej Rosji). ApietapiaApiterapia została odkryta ponownie w 1888 roku przez Austriackiego lekarza Philippa Terča który rozpoczął próby stosowania jadu pszczelego w leczeniu reumatyzmu<ref>{{Cytuj |tytuł = Berliner und Münchener Tierärztliche Wochenschrift |data = 1888 |data dostępu = 2019-01-15 |url = https://books.google.de/books?id=Iz8_AQAAMAAJ&pg=RA2-PA53&redir_esc=y |język = de}}</ref>. Obecnie apiterapia mimo potwierdzonego działania terapeutycznego nie jest uznawana przez medycynę ponieważ wiąże się z znacznym ryzykiem wystąpienia reakcji alergicznej.