Faustus Korneliusz Sulla Feliks: Różnice pomiędzy wersjami

W 47 n.e. jego kuzyn, cesarz [[Klaudiusz (cesarz rzymski)|Klaudiusz]] zaaranżował ślub Faustusa ze swoją córką [[Klaudia Antonia|Klaudią Antonią]]. Mieli jednego syna, który zmarł przed ukończeniem drugiego roku życia. Faustus Sulla był [[konsul rzymski|konsulem]] w 52 n.e. W 58 były niewolnik pałacowy fałszywie oskarżył go o spiskowanie przeciwko cesarzowi [[Neron|Neronowi]]. Faustus został uznany przez Nerona za winnego, wygnany i uwięziony w Massilii (dzisiejszej Marsylii). W 62 n.e. [[Ofoniusz Tygellinus]], minister i faworyt Nerona, wysłał siepaczy, którzy zamordowali Sullę w czasie obiadu i ucięli mu głowę. Głowę wysłano do Rzymu, do pałacu. Neron, który nie lubił i obawiał się Sulli, naśmiewał się z jego głowy. Wg [[Publius Cornelius Tacitus|Tacyt]]a Sulla miał bojaźliwy i podły charakter i był niezdolny do spiskowania przeciw Neronowi.