Oblężenie Saragossy (1808): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m drobne techniczne |
AndrzeiBOT (dyskusja | edycje) m Bot poprawia linkowanie wewnętrzne oraz inne drobne sprawy |
||
Linia 2:
|nazwa = Oblężenie Saragossy
|epoka = nowożytność
|konflikt = [[Wojna na Półwyspie Iberyjskim
|grafika = Suchodolski Assault on Saragossa.jpg
|opis grafiki = Oblężenie Saragossy według J. Suchodolskiego
Linia 22:
|commons =
}}
{{
'''Pierwsze oblężenie Saragossy''' ({{w języku|es|Zaragoza}}) – starcie w czasie [[
▲'''Pierwsze oblężenie Saragossy''' ({{w języku|es|Zaragoza}}) – starcie w czasie [[Wojna na Półwyspie Iberyjskim 1807-1814|wojny w Hiszpanii]]. Armia [[Francja|francuska]] pod dowództwem generała [[Charles Lefebvre-Desnouettes|Lefebvre’a]] okrążyła i wielokrotnie szturmowała Saragossę latem roku [[1808]], by po dwóch miesiącach odstąpić od niej i zdobyć ją w wyniku [[Oblężenie Saragossy (1809)|drugiego oblężenia]] na przełomie 1808 i 1809 r.
== Początek oblężenia ==
Linia 44 ⟶ 43:
4 sierpnia nastąpił szturm generalny. I tu odznaczyła się Legia Nadwiślańska. 1 Pułk (Chłopicki) zdobył wielki, obwarowany klasztor Engracia, ale na szerokiej ulicy Cosso żołnierze polscy, walczący ramię w ramię z 14 Pułkiem Grenadierów [[Gwardia Cesarska|Gwardii]] dostali się pod zmasowany ogień artylerii. Z siedemdziesięciu Polaków zdołało wycofać się 27. Chłopicki został ranny. 2 Pułk ([[Jan Kąsinowski]]) zdobył ponownie bramę Carmen, klasztor żeński i przylegający doń szpital dla umysłowo chorych, gdzie napastnicy dopuścili się licznych gwałtów i morderstw na mieszkańcach, w następstwie czego dochodziło do samobójstw<ref>M. Kukiel, s. 210.</ref>. Na wszystkich odcinkach przez cały dzień wrzała walka. Ostatecznie nacierającym udało się zająć ulicę Cosso, plac Estraverdes, ulice Saint Gil i de la Para, szpital i klasztor św. Józefa, klasztor św. Diego i Santa Fe, a także pałace Sastago i Fuentes. Oficjalny komunikat mówił o zdobyciu 14 klasztorów, trzech czwartych części miasta, zbrojowni i magazynów. Atak kosztował nacierających 462 zabitych i 1505 rannych. Wśród tych ostatnich byli: generał Verdier i generał Bazancourt.
13 sierpnia Lefebvre (sam również ranny) postanowił – na wieść o klęsce pod [[Bitwa pod Bailén|Bailén]] i cofaniu się [[Joachim Murat|Murata]] w kierunku [[Ebro]] – odstąpić od oblężenia. Opuszczone przez wojsko zdobyte domy zostały podminowane, miny podłożono też pod szpital, klasztor Santa Engracia i klasztor św. Józefa. W nocy z 14 na 15 sierpnia wszystkie korpusy ruszyły drogą w kierunku Tudeli. Ciężkie działa oblężnicze zostały zatopione w kanale, by nie opóźniać marszu. Jako tylna straż, na Monte Torrero, został 3. szwadron lansjerów polskich z kapitanem minerów, który czuwał nad wysadzeniem zdobytego miasta. O północy miny zostały podpalone. Całe kościoły, klasztory, domy wylatywały w powietrze. Był to ostatni akord oblężenia. W pogoń za tylną strażą ułanów rzuciło się 300 jeźdźców hiszpańskich, ale przywitani kartaczami z baterii kpt. Adama
== Skutki ==
| |||