Sprawa elbląska: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Dodaję nagłówek przed Szablon:Przypisy |
Dodanie linku do artykułu z historią jednej z ofiar |
||
Linia 4:
'''Sprawa elbląska''' – potoczne określenie wydarzeń związanych z pożarem hali produkcyjnej nr 20 zakładów mechanicznych [[Zamech]] w [[Elbląg]]u i konsekwencji tego pożaru.
W nocy z [[16 lipca|16]] na [[17 lipca]] [[1949]] spłonęła hala produkcyjna nr 20 zakładów mechanicznych Zamech w Elblągu. Po pożarze, pod zarzutem sabotażu [[Urząd Bezpieczeństwa]] aresztował ponad 100 osób<ref name="p2>http://naszemiasto.pl/artykul/olejniczak-bylem-torturowany-przez-ubekow-i-skazany-na,4468072,artgal,t,id,tm.html</ref>. Część aresztowanych nie miała żadnych związków z Zamechem, ich areszt miał charakter polityczny, między innymi reemigranci z [[Francja|Francji]] zostali oskarżeni o tworzenie siatki szpiegowskiej. Troje z aresztowanych [[kara śmierci|skazano na śmierć]], sześcioro na [[Zakład karny|długoletnie więzienie]]. Wiele osób zmarło podczas śledztwa lub krótko po nim. Był to najbardziej odczuwalny w Elblągu akt [[Józef Stalin|stalinowskiego]] terroru. Wydarzenie to wiązane jest z trwającą wówczas nagonką na Polaków przebywających podczas [[II wojna światowa|II wojny światowej]] we Francji, oraz obywateli i dyplomatów francuskich przebywających wówczas w [[Polska|Polsce]].
Skazani na śmierć<ref name="p1">„[[Życie Częstochowy]]”, 29 lutego 1952.</ref>: Jean Bastard, Alojzy Janasiewicz, Andrzej Skrzesiński.
| |||