Mechanika gruntów: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
popr |
||
Linia 2:
'''Mechanika gruntu''' jest dyscypliną, która stosuje zasady [[mechanika|mechaniki]] inżynieryjnej np. [[kinematyka|kinematyki]], [[Dynamika (fizyka)|dynamiki]], [[mechanika płynów|mechaniki cieczy]] i mechaniki materiałów na potrzeby przewidywania mechanicznych zachowań [[grunt (geologia)|gruntów]]. Wspólnie z mechaniką skał ([[geomechanika|geomechaniką]]) jest podstawą w rozwiązywaniu wielu problemów [[inżynieria|inżynierskich]] (inżynierii geotechnicznej) i [[geologia inżynierska|geologii inżynierskiej]].
Klasyczna mechanika gruntów stosuje ten sam model, który został zastosowany w 1776 roku przez [[Charles Coulomb|C. A. Coulomba]], choć znany był już wcześniej. Model ten został zastosowany do analizy pasywnego i aktywnego [[naprężenie poziome w gruncie|nacisku gruntu na ściany oporowe]]. Grunt pozostaje sztywny, nienaruszony do momentu, gdy wzdłuż pewnej płaszczyzny siły [[ścinanie|ścinania]] przekroczą panujące tam siły [[spoistość (geologia)|spoistości]] ('''''c''''') i [[kąt tarcia wewnętrznego|tarcia wewnętrznego]] ('''''Φ'''''). W 1948 roku wprowadzone zostało przez [[Karl von Terzaghi|Karla Terzaghi'ego]] pojęcie [[naprężenie|naprężenia]] efektywnego ('''''σ'''''' ), które jest jednym z najważniejszych jego wkładów w mechanikę gruntów.
Grunt jest traktowany jako mechanicznie [[homogenizacja|homogeniczna]] mieszanka trzech [[Faza termodynamiczna|faz]]:
| |||