Samuel Maciejowski: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Mathiasrex (dyskusja | edycje)
kat.
Marccinus (dyskusja | edycje)
m drobne redakcyjne
Linia 42:
'''Samuel Maciejowski''' herbu [[Ciołek (herb szlachecki)|Ciołek]] (ur. [[15 stycznia]] [[1499]](?), zm. [[26 października]] [[1550]]) – [[Rzymskokatoliccy biskupi chełmscy|biskup chełmski]] od [[1539]], [[Biskupi płoccy|płocki]] od [[1541]], [[Biskupi krakowscy|biskup krakowski]] od [[19 kwietnia]] [[1546]] r, mimo objęcia biskupstwa krakowskiego nie oddał urzędu [[kanclerz wielki koronny|kanclerza wielkiego koronnego]]. Powodowało to ostrą krytykę ze strony szlachty, oburzonej łączeniem poważnych urzędów w jednym ręku. Kanonik sandomierski, kanonik krakowski w [[1530]] roku, kanonik gnieźnieński w [[1532]] roku, kanonik kielecki, proboszcz w Gołębiu<ref>Jan Wiśniewski, Katalog prałatów i kanoników sandomierskich od 1186-1926 r. tudzież sesje kapituły sandomierskiej od 1581 do 1866 r., Radom 1928, s. 196.</ref>, [[sekretarz wielki koronny]] od [[1537]] roku, [[sekretarz królewski]].<ref>Urzędnicy centralni i nadworni Polski XIV-XVIII wieku, Kórnik 1992, s. 145.</ref> [[Zygmunt I Stary|Zygmunta I Starego]] od [[1532]] roku.
[[File:Zygmunt I Stary król polski, w związku ze swoim poleceniem przedstawienia przez zainteresowanych przywilejów dotyczących podwód, zatwierdza przedłożony mu przez delegację miasta Poznania przywilej króla Władysława Jagiełły..png|thumb|left|Podpis Samuela Maciejowskiego na dokumencie Zygmunta Starego z 1546 r., zatwierdzającym przywileje dla miasta Poznania (ze zbiorów [[Archiwum Państwowe w Poznaniu|Archiwum Państwowego w Poznaniu]])]]
 
== Życiorys ==
Syn kasztelana czechowskiego i lubelskiego Bernarda i Jadwigi z Podlodowskich. Brat [[Stanisław Maciejowski|Stanisława]] (marszałka koronnego), Bernarda (kasztelana lubelskiego i radomskiego) i Urszuli za [[Jan Leżeński (kasztelan małogoski)|Janem Leżeńskim]]. Brat stryjeczny [[Mikołaj Maciejowski|Mikołaja Maciejowskiego]]<ref>Adam Boniecki, ''Herbarz polski'', Warszawa 1913, tom XVI, str. 218 i 222; tom XIV, str. 211</ref>.