Analiza dynamiczna: Różnice pomiędzy wersjami

Najbardziej uniwersalnym podejściem do analizy dynamicznej jest budowa liniowego [[dyskretyzacja kontinuum|modelu dyskretnego]] o skończonej liczbie [[stopień swobody (fizyka)|stopni swobody]]{{r|Olsz}}<ref name="Now">W.Nowacki, ''Dynamika budowli'', Arkady, Warszawa 1974</ref>. Model taki wykorzystywany jest powszechnie w metodach takich jak np. [[metoda elementów skończonych]]. Istota tego modelu polega na opisaniu pola przemieszczeń kontinuum w sposób przybliżony, za pomocą prostych funkcji np. wielomianów zbudowanych na bazie parametrów przypisanych węzłom dostatecznie gęstej siatki dzielącej kontinuum na elementy o skończonych rozmiarach (elementy skończone){{r|Krusz1}}. Dzięki temu stan przemieszczenia w takim modelu może być jednoznacznie opisany za pomocą wektora <math>\vec{Q}(t) = [Q_1(t),\ Q_2(t),...\ Q_n(t)]^T</math> o skończonej liczbie współrzędnych mających interpretację przemieszczeń węzłowych. W takiej interpretacji na węzły układu działają siły czynne