'''Kryzys psychiczny''' psychiczny, zwany również emocjonalnym, to ostre, przejściowe doświadczenie zakłócenia równowagi psychicznej, spowodowane zagrożeniami powiązanymi z sensem życia, systemem wartości, koncepcji własnej osoby, skutkiem konfrontacji z zaskakującą sytuacją bądź wydarzeniem krytycznym (por. [[Zenomena Płużek|Płużek]] 2002<ref name=":1">{{Cytuj książkę|nazwisko = Płużek|imię = Zenomena|tytuł = Psychologia pastoralna|rok = 2002|wydawca = Instytut Teologiczny Księży Misjonarzy|miejsce = Kraków|strony = |isbn = 83-7216-284-0}}</ref>, [[Helena Sęk|Sęk]] 2000<ref>{{Cytuj książkę|nazwisko = Sęk|imię = Helena|tytuł = Społeczna psychologia kliniczna|rok = 2000|wydawca = PWN|miejsce = Warszawa|strony = 486-490|isbn = 83-01-10241-1|tytuł części = Wybrane zagadnienia psychoprofilaktyki}}</ref>). Doświadczenie takie przekracza możliwości samodzielnego poradzenia sobie osoby. Jest zakłóceniem normalnego biegu zdarzeń w życiu człowieka, wymaga ponownej oceny sposobów myślenia i działania.
Do psychologii klinicznej i psychiatrii pojęcie kryzysu wprowadził [[Erich Lindemann]]<ref name=":0">{{Cytuj pismo|nazwisko = Lindemann|imię = Erich|tytuł = Symptomatology and managment of acute grief|czasopismo = American Journal of Psychiatry|wolumin = 101|wydanie = |strony = 141-148|data = 1944|wydawca = |miejsce = |issn =}}</ref>, opisując kryzysy będące reakcją żałoby i konkludując, że kryzys to normalna ludzka reakcja na niecodzienne doświadczenie.
