Plaszow: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
→‎Galeria: drobne merytoryczne
drobne merytoryczne, drobne redakcyjne
Linia 38:
Obóz został założony dla ludności żydowskiej ze zlikwidowanego 14 marca 1943 [[Getto krakowskie|krakowskiego getta]], na terenie [[Podgórze (Kraków)|Podgórza]] i [[Wola Duchacka|Woli Duchackiej]]. Powstał jesienią 1942 na terenach dwóch żydowskich cmentarzy z 1887 i 1932, przy [[Podgórski cmentarz żydowski nowy w Krakowie|ul. Abrahama 3]] i przy [[Podgórski cmentarz żydowski stary w Krakowie|ul. Jerozolimskiej 25]]. Objął w pierwszej fazie istnienia w sumie powierzchnię ok. 5 [[hektar]]ów. Był jednym z trzech „Żydowskich Obozów Pracy” ({{w języku|de|Judenarbeitslager}}), utworzonych pod [[Kraków|Krakowem]] i nosił wówczas nazwę ''Julag I'' (pozostałe dwa zbudowano w [[Prokocim]]iu – ''Julag II'', i w [[Bieżanów|Bieżanowie]] – ''Julag III''). W lipcu 1943 r. Niemcy utworzyli obóz pracy wychowawczej dla Polaków. Przetrzymywano w nim mieszkańców Krakowa oraz ofiary pacyfikacji miejscowości podkrakowskich. Komendantem obozu był SS-Hauptsturmführer [[Amon Göth]].
 
W późniejszym okresie teren obozu został powiększony do 80 hektarów, a liczba więźniów z początkowych dwóch tysięcy osiągnęła 10, a nawet 25 tysięcy, mieszkających i pracujących w 180 różnego rodzaju budynkach i barakach. Na terenie obozu szyto mundury (zakłady ''Madritsch''), drukowano dokumenty, rozkazy i inne druki władz hitlerowskich. W obozie znajdowały się warsztaty samochodowe, elektryczne, stolarskie, ślusarskie i liczne inne. Więźniowie obozu zatrudnieni też byli m.in. w pobliskich kamieniołomach byłejnależących firmydawniej do spółki [[Liban (obóz)|„Liban & Ehrenpreis”]]. Filie obozu funkcjonowały przy większych zakładach przemysłowych; była wśród nich znana z filmu „[[Lista Schindlera]]” [[Fabryka Emalia Oskara Schindlera|Fabryka Naczyń Emaliowanych]], własność [[Oskar Schindler|Oskara Schindlera]].
 
Przez obóz Plaszow przeszło prawdopodobnie około 150 tysięcy więźniów, głównie z Małopolski, a także z [[Węgry|Węgier]] i [[Słowacja|Słowacji]] (inne dane określają tę liczbę na około 50 tysięcy). Część z nich była wywożona do obozu [[Auschwitz-Birkenau]] i [[Obóz zagłady w Bełżcu|obozu zagłady w Bełżcu]] oraz na roboty do [[Niemcy|Niemiec]].