Karloman (syn Karola Młota): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Dodaję nagłówek przed Szablon:Przypisy |
AndrzeiBOT (dyskusja | edycje) m Bot poprawia linkowanie wewnętrzne oraz wykonuje inne drobne zmiany |
||
Linia 13:
|miejsce urodzenia =
|data śmierci = [[754]]
|miejsce śmierci = [[Vienne (
|ojciec = [[Karol Młot]]
|matka = [[Chrotruda]]
Linia 24:
|wikicytaty =
}}
'''Karloman''' (ur. [[715]]
Po śmierci [[Karol Młot|Karola Młota]] w roku 741 jego dwaj synowie, Karloman i [[Pepin Krótki]], podzielili pomiędzy siebie królestwo Franków. Karloman otrzymał [[Austrazja|Austrazję]], [[Szwabia|Szwabię]] i [[Turyngia|Turyngię]]. Wraz z Pepinem osadzili swojego najmłodszego, przyrodniego brata [[Griffo]] w klasztorze<ref>P. Riché, ''Karolingowie'', s.53.</ref>. Obaj bracia rządzili swoimi częściami zgodnie, wspierając się wzajemnie. Już w 742 roku [[Hunald I]], książę Akwitanii, zbuntował się i bracia razem stłumili bunt. W tym samym roku bunt podniósł także [[Odilo]], książę Bawarów i tym razem bracia tłumili go wspólnie.
W 743 roku na tronie królestwa osadzili [[Childeryk III|Childeryka III]] z dynastii Merowingów. W tym samym roku Karloman wraz z Pepinem dokonali ataku na [[Sasów]]. W latach 744 i 745 doszło do ponownych buntów w Akwitanii i Bawarii, które obaj bracia zdławili. W 744 roku Odilo bawarski poślubił siostrę obu Karolingów - Hiltrudę. Karloman silnie wspierał chrystianizację Germanii i popierał budowaną przez [[Bonifacy-Winfrid|świętego Bonifacego]] sieć kościołów i biskupstw. W 742 roku zwołał pierwszy synod kościoła na terenie Niemiec zw. ''[[Concilium Germanicum]]''. Fundował też klasztory, w tym jeden z najsłynniejszych w [[Fulda|Fuldzie]].
Linia 32:
W 746 roku, gdy wybuchł bunt możnych [[Alamanowie|Alamanów]], Karloman zwołał ich na zjazd do Cannstatt (obecnie [[Stuttgart]]). Po ich przybyciu dokonał masowej egzekucji możnych alamańskich (tzw. [[Masakra w Cannstatt]]).
15 sierpnia 747 Karloman przekazał swoje władztwo bratu Pepinowi Krótkiemu, przyjął tonsurę zakonnika od papieża [[Zachariasz (papież)|Zachariasza]] i osiadł w klasztorze na [[Monte Cassino]]. Przebywał tam do 754 roku, kiedy to udał się na dwór swego brata Pepina, by zapewnić wpływy swemu synowi [[Drogon]]owi i odwieść władcę Franków od walki z [[Aistulf]]em, królem Longobardów. Pepin odmówił i uwięził brata w [[Vienne (
== Przypisy ==
| |||