Super Audio Compact Disc: Różnice pomiędzy wersjami

[[PCM]] to najstarszy z istniejących na rynku cyfrowych formatów zapisu dźwięku. Polega on na [[Częstotliwość próbkowania|próbkowaniu dźwięku ze stałą częstotliwością]] i zapisywaniu go w 16-bitowych [[Słowo maszynowe|słowach]]. Dla celów zapisu na płytach CD-Audio przyjęto częstotliwość próbkowania 44,1 kHz, której odpowiada [[częstotliwość Nyquista]] wynosząca 22,05 kHz. Częstotliwość taką uznano za wystarczającą, ponieważ jestnie brakma jakichkolwiek dowodów na zdolność słyszenia przez ludzi dźwięków > 20 kHz. Mimo to zwolennicy technologii analogowej zarzucają temu formatowi takie właśnie ograniczenie pasma. Innym zarzutem jest ograniczenie dynamiki dźwięku wynikające z zastosowania tzw. poziomów kwantyzacji. Według nich problemy te ma częściowo likwidować tzw. HD PCM powstały w latach 90., czyli PCM wysokiej rozdzielczości. Stosuje się w nim częstotliwości próbkowania 96 i 192 kHz oraz 24-bitowe słowa. Daje to teoretyczny zakres dynamiki wynoszący 144 dB, wobec rzekomych 96 dB 16-bitowego PCM, i jakoby także poprawę jakości dźwięku; w rzeczywistości dźwięk zapisany w 16-bitowym formacie PCM ma zakres dynamiki w granicach 120 dB, co jest wartością graniczną dla ludzkiego słuchu.<ref>{{cytuj stronę | url =http://xiph.org/~xiphmont/demo/neil-young.html | tytuł = 24/192 Music Downloads ...and why they make no sense| język = en | data dostępu = 2019-01-31}}</ref> Jednak w celu zapisu na płycie SACD na warstwie HD, dźwięk ten musi podlec konwersji na DSD, czyli tzw. up-samplingowi.