Neron: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
RoodyAlien (dyskusja | edycje) Anulowanie wersji 56541843 autorstwa Owczarczak (dyskusja) Brak treści w sekcji Znacznik: Anulowanie edycji |
Owczarczak (dyskusja | edycje) →Śmierć Nerona: drobne merytoryczne, drobne redakcyjne, źródła/przypisy |
||
Linia 75:
Po jego śmierci spekulowano, że cesarz żyje i jedynie sfingował samobójstwo, aby uciec przed oprawcami. Jego grób był otoczony kultem, składano na nim kwiaty. Kilkukrotnie pojawiali się samozwańcy podający się za Nerona. Fakt ten sugeruje, że Neron był w istocie lubianym i cenionym przez niższe warstwy społeczne władcą, skoro samozwańcy liczyli na odzew zarówno wśród legionów, jak i wśród poddanych, a co więcej, w pewnym zakresie ich oczekiwania się spełniały<ref>A. Krawczuk, ''Rzym i Jerozolima'', Wydawnictwo Poznańskie, Poznań 1987.</ref>.
=== Starożytni o Neronie ===
Krytycznie wobec władcy odnosili się [[Pliniusz Starszy]] jak i [[Pliniusz Młodszy]]. Według pierwszego, "''był to czas niechętny ludzkości''", natomiast ten drugi uważał, iż "''panowanie cesarza Nerona to czasy niebezpieczne dla ludzi wykształconych''"<ref>Historia naturalna. Tom 1. (KOSMOLOGIA I GEOGRAFIA. KSIĘGI 2-6), Wydawnictwo Naukowe UMK, Toruń 2017, Wstęp s. 13.</ref>. Skala występków Nerona urosła do takiego poziomu, iż [[Epiktet]] pisze wręcz o "znamieniu Nerona"<ref>Por. [[Diatryba|Diatryby]] 4:5.</ref>
Również jego działalność artystyczna była surowo oceniana przez późniejszych intelektualistów. Kładąc na jednej szali jego panowanie i występy na scenie, filozof [[Flawiusz Filostrat]] przytacza następującą opinię:
''"[Windeks:] 'Neron może zajmować się wszystkim, byleby nie grą na [[kitara|kitarze]], ale niech już raczej gra, niż ma królować. Zarzucił mu szaleństwo, chciwość na pieniądze, dzikość i wszelką zuchwałość, nie wytknął jednak najcięższego występku. Jego bowiem zdaniem Neron zamordował matkę słusznie, ponieważ wydała na świat takiego syna'"'' (Flawiusz Filostratos: ''Żywot Apolloniusza z Tiany'' 5:10).
Najsłynniejsza scena (także w [[Quo vadis]]? [[Henryk Sienkiewicz|Henryka Sienkiewicza]]), w której Neron zostaje poddany surowej ocenie, to ostatni list wysłany przez [[Gajusz Petroniusz|Petroniusza]], w którym pierwszy raz szczerze wygarnął władcy wszelkie jego zbrodnie, a szczególnie skrytykował jego występy i wątpliwą karierę w twórczości poezji<ref>Por. [[Publiusz Korneliusz Tacyt|Tacyt]], ''Roczniki'' 16:19; [[Focjusz I Wielki|Focjusz]], ''Biblioteka'' 241.333b.</ref>.
== Małżeństwa i dzieci ==
| |||