Wikipedia

High bit rate Digital Subscriber Line: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
m {{NPA}}
już nie NPA, szczegóły za chwilę w dyskusji
Linia 1:
Słowo '''HDSL''' pochodzi z języka angielskiego i jest tłumaczone na język polski jako ''Cyfrowa Linia Abonencka o wysokiej przepływności bitowej''. Rozwinięcie skrótu HDSL w literaturze światowej przyjmuje dwie postacie ''Hight-bit-rate Digital Subscriber Line'' i ''Hight Digital Subscriber Loop''.
{{NPA|adres=http://mops.uci.agh.edu.pl/~sskrzyni/HDSL/co_to.html}}
Skrót HDSL pochodzi od słów Hight-bit-rate Digital Subscriber Line, które w wolnym tłumaczeniu znaczą tyle, co Cyfrowa Linia Abonencka o Wysokiej Przepływności Bitowej.
HDSL do transmisji danych korzysta ze starych dobrze znanych od czasów [[Alexander Graham Bell|Grahama Bella]] miedzianych kabli telefonicznych. Wykorzystuje on jednak nie tak jak zwykłe telefony pasmo 300 - 3400[[Hz]], ale dużo szersze bo od 6 do 259kHz. Jest to możliwe dzięki naturalnym [[Pasmo przenoszenia|pasmom przenoszenia]] par kabli miedzianych.
Czasem można się spotkać z rozwinięciem tego skrótu mającym postać Hight Digital Subscriber Loop, co rozumie się podobnie jak powyżej.
Technologia xDSL początkowo wykorzystywała do transmisji 2Mbitów/s aż 3 par kabli miedzianych. Postęp technologiczny objawiający się udoskonaleniem metod kodowania sygnału pozwolił jednak na redukcję najpierw do dwóch, a potem do jednej pary kabli koniecznych do uzyskania pełnej [[przepustowość|przepustowości]] 2Mbitów/s jaką zakładało HDSL.
Niestety oprócz ewidentnych zalet HDSL jakimi jest wykorzystanie tradycyjnej [[infrastruktura|infrastruktury]] telefonicznej na drodze do abonenta (ostatniej mili) posiada też wady. Najważniejszą z nich jest silna zależność przepływności od długości kabli oraz stosunkowo mały zasięg ograniczający często zasięg technologi do dużych miast lub małych miasteczek posiadających własną centralę.
 
====Zobacz też====
HDSL korzysta ze starych łączy telefonicznych, nawet takich, co pamiętają jeszcze czasy Bell'a (XIX wiek). Fenomen tego rozwiązania polega na tym, że używa ono pasma znacznie szerszego niż 300 - 3400[[Hz]], jakie jest stosowane do przenoszenia głosu, ale rzędu 6 - 259[[kHz]]. Własność ta wynika ściśle z [[Prawa Shannona]]. Początkowo technologia [[DSL]] korzystała z trzech par skrętki telefonicznej do przesłania 2[[Mb/s]], lub jednej do przesłania 384[[kb/s]] ([[SDSL]]). Następnie pojawiły się na tyle skuteczne metody kodowania sygnału, które umożliwiły budowanie łącz 2[[Mb/s]] w technologii HDSL za pomocą dwóch par kabli telefonicznych. Ostatnio nawet realizuje się takie przepływności za pomocą jednej pary kabli.
[[DSL]]
 
[[Kategoria:Internet]]
Jak każda technologia, tak i technologie [[DSL]] są obarczone wadami. Należy do nich zaliczyć przede wszystkim mały zasięg od centrali i silną zależność zasięgu od wymaganej przepustowości.
 
Przepustowość technologii HDSL jest tak duża, że często jako interfejs w urządzeniach zbudowanych w tej technologii stosuje się zakończenie sieci np. [[100Base-T]].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/wiki/High_bit_rate_Digital_Subscriber_Line”