Teofrast z Eresos: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Anulowanie wersji 56652414 autorstwa Owczarczak (dyskusja) do pisania o historii potrzebne jest źródło historyczne, a nie z epoki (ew. "Przez Porfiriusza nazwany był...") Znacznik: Anulowanie edycji |
Owczarczak (dyskusja | edycje) źródła/przypisy, drobne merytoryczne |
||
Linia 7:
Dzięki głębokim studiom nad [[Systematyka organizmów|systematyką]], [[Morfologia (biologia)|morfologią]], [[geografia|geografią]] i [[fizjologia|fizjologią]] [[Rośliny|roślin]] wniósł epokowy wkład do biologii – sformułował różnice między światem zwierzęcym i roślinnym, wprowadził podział świata roślinnego (utrzymany do XVI w.) na 4 grupy, opisał około 500 gatunków roślin, podał sposoby ich rozmnażania i ich użytkowanie w różnych dziedzinach życia, opisał pobudliwość roślin oraz wyodrębnił z budowy roślin: korzeń, łodygę i liście. Jest autorem najwybitniejszych starożytnych dzieł w dziedzinie botaniki, znanych w przekładach łacińskich: ''Historia plantarum'' (9 ksiąg) i ''De causis plantarum'' (6 ksiąg). Za swoje osiągnięcia zyskał miano ojca [[botanika|botaniki]], a wraz z Arystotelesem (zajmującym się głównie zoologią) uznawany jest za ojca biologii{{odn|Lennox|2017|loc=1}}. Uważany jest też za prekursora [[ekologia|ekologii]] i [[geografia roślin|geografii roślin]].
Badania Teofrasta w dziedzinie historii filozofii stały się podstawą późniejszej [[doksografia|doksografii]]. Był pierwszym greckim autorem, który pisał o żydowskim kulcie, określając ich ''urodzonymi filozofami''<ref>[[Porfiriusz]] ''O wegetarianizmie'' 2.26.3, WN Sub Lupa, Warszawa 2018.</ref><ref>Stern Menahem, ed., tr. ''Greek and Latin Authors on Jews and Judaism''. 3 vols. Jerusalem: Isael Academy of Sciences and Humanities, 1976-84. Print. Publications of the Israel Academy of Science and Humanities. 1: 8-12 nr. 4.</ref><ref>Cook John G. ''The Interpretation of the Old Testament in Greco-Roman Paganism''. Tübingen: Mohr Siebeck, 2004. Print. Texte und Studien zum antike Judentum 23, s. 181-83.</ref><ref>Stern Menahem and Oswyn Murray. "Hecataeus of Abdera and Theophrastus on Jews and Egyptians". ''Journal of Egyptian Archaeology'' 58 (1973): s. 163.</ref>.
Rękopisy jego dzieł zaginęły na Zachodzie wraz z końcem starożytności. Zostały przechowane w Bizancjum, skąd powróciły na Zachód w XV w.
| |||