Petronėlė Gerlikienė: Różnice pomiędzy wersjami

|dziedzina sztuki = malarstwo, tkactwo

Gdy Gerlikienė była już w podeszłym wieku, zaczęła mieszkać u syna i jego rodziny w Wilnie. Z początku zagubiona w wielkim mieście, postanowiła udekorować swój nowy pokoik tkaninami i poprosiła syna, który był artystą, o narysowanie dla niej projektu do wyszywania. Gdy odmówił, postanowiła sama szukać inspiracji na lokalnych wystawach{{r|liw}}. W 1972 roku zaczęła tworzyć wielkoformatowe tapiserietkaniny i już po dwóch latach wzięła udział w pierwszej wystawie{{r|:1}}. Jej twórczość była sposobem na wyrażenie tego, co ją nurtowało, ale tworzenie tapiseriitkanie było męczące i czasochłonne. Dla Gerlikienė rysunek i malarstwo były jednak równoznaczne z pisaniem i czytaniem – czynnościami zarezerwowanymi dla wykształconych. Zmieniła zdanie, gdy w 1976 roku przeprowadziła się z synem do domu artystów i tam z zaskoczeniem odkryła, że i ona potrafi malować{{r|:1}}{{r|liw}}.

Popularnym tematem tapiseriitkanin Gerlikienė są potężne drzewa, wśród jej prac z tym motywem są ''Dąb'', ''Jarzębina'', ''Klon'' i ''Czerwone drzewo''. Jej malarstwo charakteryzuje różnorodność kolorów, wolna kompozycja i siła emocjonalnego przekazu{{r|:1}}. Malowała szybko, bez wcześniejszych szkiców, wyciskając farbę na płótno czy karton prosto z tubki{{r|liw}}. Twórczość Gerlikienė nie ustępuje pracom profesjonalnych artystów, czasem je nawet prześcigając, dzięki oryginalnej wizji i poczuciu humoru. Gerlikienė zdobyła wiele krajowych i zagranicznych wyróżnień{{r|:1}}. Choć zaczęła tworzyć dopiero w wieku 70 lat, w ciągu pięciu lat utkała ponad 10 dużych tapiseriitkanin i namalowała około 60 obrazów{{r|liw}}.