Maria Einhorn-Susułowska: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
→‎Życiorys: drobne redakcyjne
Linia 6:
[[gimnazjum]], które ukończyła w [[1933]] roku. W tym samym roku rozpoczęła studia pedagogiczne w [[Uniwersytet Jagielloński|Uniwersytecie Jagiellońskim]]. W [[1938]] roku uzyskała stopień [[magister|magistra]] [[filozofia|filozofii]] z zakresu [[pedagogika|pedagogiki]]. Po ukończeniu studiów powróciła do rodzinnego miasta z nadzieją na uzyskanie pracy [[nauczyciel]]a. Posady jednak nie znalazła i do [[1939]] roku utrzymywała się z korepetycji.
 
Po wybuchu [[II wojna światowa|II wojny światowej]] uciekła do [[Lwów|Lwowa]]. Po ataku [[III Rzesza|III Rzeszy]] na [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]] pozostała we Lwowie, gdzie ukrywała się na aryjskich papierach jej bliskiej przyjaciółki Marii Susułowskiej. Dostała je od jej męża [[Włodzimierz Reczek|Włodzimierza Reczka]]. Autentyczna Maria Susułowska przeżyła wojnę w [[Rzym]]ie. Maria Einhorn do końca wojny przebywała we Lwowie, gdzie prowadziła stołówkę uczestnicząc czynnie w działalności podziemnej [[Polski ruch oporu w czasie II wojny światowej|polskiego ruchu oporu]]. Z całej jej rodziny przeżyli jedynie dwaj bracia: przyrodni, który w [[lata 20. XX wieku|latach 20.]] wyemigrował do [[Stany Zjednoczone|Stanów Zjednoczonych]], oraz rodzony, który przez ZSRR zdołał przedostać się do [[Armia Stanów Zjednoczonych|armii amerykańskiej]], gdzie jako [[prawnik]] służył do końca wojny.
 
Po zakończeniu wojny przeprowadziła się do [[Kraków|Krakowa]], gdzie od 1 października 1945 roku objęła etat asystenta w Katedrze Pedagogiki Uniwersytetu Jagiellońskiego. W drugiej połowie [[lata 50. XX wieku|lat 50.]] nawiązała bliską współpracę z Kliniką Psychiatryczną [[Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego|Akademii Medycznej w Krakowie]]. Była wówczas jedynym zatrudnionym w klinice [[psychologia|psychologiem]]. Bliskie kontakty z kliniką pozwoliły na otwarcie przy Zakładzie Psychologii Klinicznej Poradni Wychowawczo-Leczniczej. W [[1969]] roku, mimo trwania [[antysemityzm|antysemickiej]] nagonki, która była efektem [[marzec 1968|wydarzeń marcowych]], uzyskała tytuł [[profesor]]a.