Sejm Wielkiego Księstwa Poznańskiego: Różnice pomiędzy wersjami

'''Sejm Wielkiego Księstwa Poznańskiego''' (niem. ''Provinzial Landtag des Grossherzogthums Posen'') – było to zgromadzenie skupiające wszystkie stany [[Wielkie Księstwo Poznańskie|Wielkiego Księstwa Poznańskiego]], a później [[Prowincja Poznańska|Prowincji Poznańskiej]]. Król pruski nadał Księstwu prawo zbierania się sejmu stanowego w [[1823]] roku. Jego skład określiło rozporządzenie wydane w [[1824]] roku, a zwołano go po raz pierwszy [[21 października]] [[1827]] roku. Ostatni zebrał się w [[1845]] roku.

Łącznie Sejm stanowiło 48 posłów z trzech stanów: 24 z nich wywodziło się ze [[szlachta|szlachty]], 16 z [[mieszczaństwo|mieszczaństwa]], a 8 było chłopami. Wszyscy musieli być [[chrześcijaństwo|chrześcijanami]]. Spośród 24 reprezentantów szlachty 2 (następnie tę liczbę zwiększono do 4) było [[wirylista]]mi. Pozostali wybierani byli w [[Bezpośredniość wyborów|wyborach bezpośrednich]] przez posiadaczy majątków ziemskich. Siedem największych miast wybierało swoich posłów w wyborach bezpośrednich, pozostałe miasteczka, a także reprezentanci chłopstwa wybierani byli w [[wybory pośrednie|wyborach pośrednich]]. O prawie głosowania dwóch niższych stanów decydował [[cenzus majątkowy]]. W związku z powyższym Polacy przeważali tylko w reprezentacji stanu pierwszego (ziemiaństwa), nielicznie występowali wśród przedstawicieli miast i nie było ich w pierwszych sejmach w reprezentacji chłopskiej.

[[Kategoria:Sejm Wielkiego Księstwa Poznańskiego|! ]]