Legiony Polskie we Włoszech: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
kody dodatkowe slwo |
Anulowanie wersji 56766056 autorstwa 109.173.215.183 (dyskusja) Znacznik: Anulowanie edycji |
||
Linia 1:
{{Inne
[[Plik:Jan Henryk Dabrowski 2.jpg|mały|Gen. Jan Henryk Dąbrowski na czele Legionów]]
[[Plik:Banner of 1th Polish Legion in Italy.JPG|mały|Sztandar 1 Legii Legionów Polskich we Włoszech]]
Linia 9:
== Legiony polskie posiłkujące Lombardię ==
Po [[III rozbiór Polski|III rozbiorze]] nastąpiła emigracja żołnierzy i oficerów z Polski do Włoch i Francji. Dzięki wpływom [[Napoleon Bonaparte|Napoleona]], za pośrednictwem [[Agencja (organizacja polityczna)|Agencji]] (polska organizacja emigracyjna założona w Paryżu po upadku powstania kościuszkowskiego w 1794) [[Jan Henryk Dąbrowski]] podpisał 9 stycznia 1797 umowę z nowym rządem [[Republika Transpadańska|Republiki Lombardzkiej]]. Współtwórcami Legionów byli [[Karol Otto Kniaziewicz|Karol Kniaziewicz]], [[Józef Wybicki]] i [[Antoni Amilkar Kosiński]].
Oddziały otrzymały nazwę Legionów Polskich. Mundury i sztandary były zbliżone do polskich, język komend i stopnie wojskowe również były polskie. Na szlifach widniał włoski napis ''Ludzie wolni są braćmi''. Kokardy przypięte do mundurów były trójkolorowe w nawiązaniu do rewolucji francuskiej symbolizującą sojusz i protekcję Republiki. Dąbrowski zagwarantował ochotnikom obywatelstwo lombardzkie z prawem powrotu do kraju, gdy Lombardia będzie już wolna i bezpieczna.
W maju 1797 w szeregach Legionów stanęło około 7 tys. żołnierzy, głównie Polaków przebywających na emigracji oraz polskich jeńców i dezerterów z armii austriackiej generała Dogoberta Wu w Mantui (6 tys. Polaków), wcielonych do niej uprzednio i zmuszanych do walki z Francuzami. Utworzone zostały dwie legie po 3 bataliony każda. W skład każdego batalionu wchodziło 10 kompanii, w tym (8 fizylierskich, 1 grenadierska, 1 strzelecka – stan kompanii: 125 żołnierzy). Dowódcą pierwszej legii był gen. Józef Wielhorski, drugiej gen. Franciszek Rymkiewicz. Dąbrowski wprowadził w legionach nowoczesny system dowodzenia na wzór francuski, zniósł kary cielesne, dał możliwość awansu również żołnierzom niemającym pochodzenia szlacheckiego, nakazał naukę czytania i pisania oraz pogłębianie wiedzy z historii Polski.
=== Polski korpus posiłkowy Republiki Cisalpińskiej ===
Linia 46 ⟶ 49:
== Bibliografia ==
* {{Cytuj książkę | nazwisko = Biegański| imię = Witold| nazwisko2 = Stawecki| imię2 = Piotr| nazwisko3 = Wojtasik| imię3 = Janusz| tytuł = Historia wojskowości polskiej. Wybrane zagadnienia| wydawca =
* {{Cytuj książkę | nazwisko = Sikorski (red. naukowy)| imię = Janusz| autor link =Janusz Sikorski (historyk)|tytuł = Zarys dziejów wojskowości polskiej do roku 1864. Tom II (1648-1864)|wydawca = Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej| miejsce =Warszawa| data =1966| rozdział =Wojskowość polska w dobie Legionów i Księstwa Warszawskiego 1795-1815| nazwisko r = Pachoński| imię r = Jan|autor r link = Jan Pachoński|odn=tak}}
* ''Skrypt historyczny Stowarzyszenia Historycznego Legionów Polskich i Legii Polsko-Włoskiej w Nysie'', Nysa 2010, pod red. Marek Szczerski, kpt. Tomek.
Linia 53 ⟶ 56:
* [http://www.napoleon.org.pl/index.php/wojska-epoki-napoleonskiej/armia-ksiestwa-warszawskiego/501-legiony-polskie Legiony Polskie we Włoszech]
* {{wolnelektury|Pieśń Legionów Polskich we Włoszech|piesn-legionow-polskich-we-wloszech}}
{{Legiony Polskie 1797-1807}}
{{Wojsko Polskie}}
[[Kategoria:Legiony Polskie 1797–1807|!]]
[[Kategoria:Polska pod zaborami]]
[[Kategoria:Wojsko I Cesarstwa Francuskiego]]
[[Kategoria:Hasła kanonu polskiej Wikipedii]]
| |||