Transliteracja: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m drobne techniczne
Nie podano opisu zmian
Linia 5:
Obecnie jednym ze standardów transliteracji jest Polska Norma [[ISO 9|ISO 9:2000]] dotycząca transliteracji alfabetów cyrylickich i obowiązująca m.in. w [[archiwa]]ch i [[biblioteka]]ch. Inne normy dotyczą alfabetów greckiego i jidysz oraz pisma spółgłoskowego (abdżadu) hebrajskiego. W słownikach ortograficznych podawane są zasady transkrypcji według zaleceń Komisji Językoznawczej PAN z 1959, zaś zasady transliteracji według Polskiej Normy: PN-59-01202, PN-70, N-01201, PN-83/N-01201. Dla nazw geograficznych stosowane są najczęściej zasady transkrypcji (znacznie rzadziej: transliteracji) ustalone przez [[Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej|Komisję Standaryzacji Nazw Geograficznych]], oparte przeważnie na zasadach narodowych poszczególnych państw.
 
Wbrew swej nazwie, rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 30 maja 2005 w sprawie sposobu transliteracji imion i nazwisk osób należących do mniejszości narodowych i etnicznych zapisanych w alfabecie innym niż alfabet łaciński<ref>{{Dziennik Ustaw|2005|102|855}}</ref> wprowadziło nie tyle sposób transliteracji, ile 7 sposobów [[transkrypcja fonetyczna|transkrypcji fonetycznej]] nazwisk i imion zapisywanych oryginalnie alfabetami niełacińskimi: rosyjskim, ukraińskim, białoruskim, łemkowskim, hebrajskim, jidysz i ormiańskim, z uwzględnieniem zasad [[ortografia|ortografii]] polskiej.
 
== Przykład ==
Linia 18:
 
== Zobacz też ==
* [[Transkrypcjatranskrypcja (językoznawstwo)]]
* [[Transkrypcjatranskrypcja fonetyczna]]
* [[Ortografiaortografia]]
* [[Ortofoniaortofonia]]
* [[Pismopismo]]
 
== Przypisy ==