Parafia św. Mikołaja w Wyszatycach: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
drobne techniczne
Drobne redakcyjne
Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej)
Linia 37:
Dekret Jagiełły zobowiązywał [[kmieć|kmieci]] wsi Wyszatyce, Walawa i Dusowce do utrzymania kościoła i wspomagania go odpowiednimi daninami pieniężnymi. Jako uposażenie parafia otrzymała od króla dobra w postaci jednego [[Łan (miara powierzchni)|łana]] gruntów ornych i dwóch hektarów łąk i pastwisk nad Sanem, oraz karczmę.
 
W roku 1509 proboszcz Wyszatyc ks. Marcin z Dubiecka otrzymał od króla [[Zygmunt I Stary|Zygmunta Starego]] dokument potwierdzający wyposażenie kościoła oraz pewne fundusze na jego odnowienie. 25 sierpnia 1557 roku biskup przemyski zatwierdził przywilej wydany przez króla Zygmunta Augusta mocą, którego probostwo patronatu królewskiego w Wyszatycach zostało wcielone do dochodów Kolegium Mansjonarzy – Wikarychwikarych Katedrykatedry w Przemyślu. Taki stan rzeczy trwał do 1801 roku a więc około 244 lat.
 
Do czasów założenia parafii rzymskokatolickiej w [[Medyka|Medyce]] przez króla [[Zygmunt III Waza|Zygmunta III Wazę]] w 1607 roku do parafii Wyszatyce oprócz [[Walawa|Walawy]] i [[Niziny (województwo podkarpackie)|Dusowiec]] należała również Medyka i [[Dziewięczyce]]. W roku 1624 [[Turcy]] oraz [[Tatarzy]] napadli na Wyszatyce pustosząc wieś, a także paląc wybudowany przez Jagiełłę kościół wraz z plebanią. Część sprzętów liturgicznych zdołano uratować wywożąc je do Przemyśla, gdzie ukryto je w podziemiach [[Bazylika archikatedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Jana Chrzciciela w Przemyślu|katedry]].
Linia 49:
Główne wejście do świątyni znajdowało się od strony zachodniej drzwiami żelaznymi, które podobnie jak poprzednie zamykane były od wewnątrz. Kościół posiadał osiem małych okien. Jego wnętrze w połowie było pobielone, a druga połowa ozdobiona była malowanymi obrazami. W ołtarzu głównym znajdował się obraz św. Mikołaja i obraz Przenajświętszej Trójcy, a namalowane były one farbami olejnymi na płótnie. W roku 1825 organistą w kościele był Jakub Ogryszkowski, zaś kościelnym Jan Kasprzyk. W tym też okresie cmentarz nadal znajdował się wokół kościoła. Był nieogrodzony i brakowało na nim już miejsca do grzebania zmarłych. W roku 1828 cmentarz parafii rzymskokatolickiej połączony był już z cmentarzem parafii obrządku greckokatolickiego i znajdował się na byłym pastwisku – obecna "Przerwa".
 
W latach 1783-1820 zaborczy rząd austriacki dokonał w trybie nadzwyczajnym zmian w diecezji rzymskokatolickiej w Przemyślu. Poznosił niektóre zakony w tym Seminarium Duchowne oraz podporządkował władzę biskupa pod nadzór władzy państwowej. W związku z zaistniałymi zmianami w kościele parafialnym rzymskokatolickim w Wyszatycach w latach 1813-1837 pasterzowali jako administratorzy wypędzeni ze swoich klasztorów w Przemyślu, OOoo. Dominikanie, Reformaci i Karmelici.
 
Parafią w Wyszatycach w tamtym czasie zarządzali OOoo. Franciszkanie i OOoo. Dominikanie z Przemyśla. Od roku 1557 w Wyszatycach duszpasterzowali księża z zakonu [[Mansjonarz|Mansjonariuszy]] z Przemyskiej Katedry. Około 4 października 1782 roku cesarz austriacki Józef II zniósł zakony, a więc i Mansjonariuszy. Następnie w Parafii Wyszatyce administrowali wypędzeni z Przemyśla kolejno OOoo. [[Dominikanie]], [[Zakon Braci Mniejszych|Reformaci]], [[Karmelici]]. Dwóch Reformatów spoczęło w Wyszatycach w podziemiach na wieczny spoczynek. Byli to o. Cyprian Scheweczek (ur. 1792 – zm. 1832 r.) i o. Stanisław Bulski (ur. 1795 – zm. 1837 r.)
 
== Proboszczowie Wyszatyc ==