Sikorsky UH-60 Black Hawk: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Anulowanie wersji 56593191 autorstwa Tokyotown8 (dyskusja)Piszemy stylistycznie
Znacznik: Anulowanie edycji
drobne redakcyjne
Linia 72:
 
== Historia ==
Śmigłowce serii [[Bell UH-1 Iroquois|UH-1 Huey]] wykorzystywano w armii amerykańskiej podczas [[wojna wietnamska|wojny w Wietnamie]], ale gdy konflikt ten zaczynał przybierać coraz większe rozmiary w połowie lat 60. dowództwo armii zdecydowało o zastąpieniu go nowocześniejszą maszyną. Na początku następnej dekady uznano program nowego śmigłowca za priorytetowy, ogłaszając w styczniu 1972 program ''Utility Tactical Transport Aircraft System (UTTAS)'' – ''system taktycznego transportu powietrznego''. Założeniem programu była budowa śmigłowca o znacznie lepszych parametrach lotnych, niższych kosztach utrzymania i większej przeżywalności na polu walki.
 
W sierpniu do finału konkursu dotarły dwa typy maszyn, Boeing-Vertol YUH-61 i Sikorsky YUH-60. Każdy z producentów przygotował po dwa egzemplarze śmigłowców do testów naziemnych i po trzy do prób w locie. Wśród maszyn przedstawionych przez Sikorskyego znalazły się śmigłowce zbudowane na bazie transportowych [[Sikorsky SH-3 Sea King|S-61]] i [[Sikorsky CH-53E Super Stallion|S-65]], oraz bojowego [[Sikorsky S-67 Blackhawk|S-67]].
Linia 117:
S-70i nie jest certyfikowany na rynek cywilny, ale odmianą UH-60M Black Hawk oferowaną na eksport. W porównaniu do UH-60M jest lżejszy o ok. 500 kg przez brak wyposażenia zastrzeżonego dla amerykańskich sił zbrojnych. Część systemów jak urządzenia łączności i GPS zastąpiono urządzeniami bez ograniczeń eksportowych. Oba śmigłowce napędzają te same silniki, ale w S-70i zastosowano układ sterowania z T700-GE-701C. Wirnik główny S-70i pochodzi z wersji UH-60L. Śmigłowce wykorzystują wspólną awionikę z czterema wyświetlaczami ciekłokrystalicznymi, ale w wersji S-70i została uproszczona{{r|dziennikzbrojny}}. Pozostałe elementy struktury wiropłatu i układ dynamiczny są wspólne, a PZL Mielec produkuje elementy tj. kabiny, pylon, stożek ogonowy do UH-60M<ref>[http://www.defence24.pl/265388,black-hawk-jest-jeden Black Hawk jest jeden.] defence24.pl, 29 Września 2015.</ref>
 
Pierwszym odbiorcą wersji S-70i w 2011 roku było MSW [[Arabia Saudyjska|Arabii Saudyjskiej]], które odebrały trzy sztuki<ref>[http://www.pzlmielec.pl/media/aktualnosci/art,22,helikoptery-s-70i-black-hawk-wyprodukowane-w-pzl-mielec-trafia-do-arabii-saudyjskiej.html S-70i BLACK HAWK wyprodukowane w PZL Mielec trafią do Arabii Saudyjskiej.]</ref>, a jeden śmigłowiec trafił do meksykańskiej policji. W 2013 roku siedem sztuk dostarczono do kolumbijskiej armii<ref>[http://www.hej.mielec.pl/biznes/strefa/art163,piec-smiglowcow-s-70i-black-hawk-z-pzl-mielec-dostarczonych-kolumbijskiej-armii.html Pięć śmigłowców S-70i Black Hawk z PZL Mielec dostarczonych kolumbijskiej armii.]</ref>, w tym dwa z systemem [[Terrain Awareness and Warning System|HTAWS]] ostrzegający o zbliżającym się terenie<ref>[http://www.defence24.pl/25114,kolumbia-otrzymala-pierwsze-smiglowce-s-70i-z-systemem-htaws Kolumbia otrzymała pierwsze śmigłowce S-70i z systemem HTAWS.] defence24.pl, 21 Października 2013.</ref> a pod koniec 2013 przekazano cztery z dwunastu S-70i zamówionych przez [[Brunei]]<ref>[http://www.prnewswire.com/news-releases/brunei-accepts-four-sikorsky-s-70i-black-hawk-helicopters-for-regional-security-missions-234637571.html Brunei Accepts Four Sikorsky S-70i™ BLACK HAWK Helicopters for Regional Security Missions.]</ref>. Pod koniec 2014 dostarczono cztery śmigłowce dla tureckiej policji. W grudniu 2016 roku [[Chile]] zamówiło sześć śmigłowców<ref name="chile">[http://www.altair.com.pl/news/view?news_id=21066| CHILE ZAMAWIA S-70I.] Altair, 8 grudnia 2016.</ref>. Po trzy sztuki dostarczono 23 lipca i 12 października 2018 roku<ref name="chile2">[https://www.defence24.pl/mieleckie-smiglowce-black-hawk-juz-w-chile-wideo Mieleckie śmigłowce Black Hawk już w Chile [WIDEO].] Defence24, 26 lipca 2018.</ref>. [[Jordania]] odebrała trzy S-70i. W 2017 roku [[Hrabstwo Los Angeles]] zamówiło dwa S-70i w konfiguracji gaśnicznej<ref>[http://www.prnewswire.com/news-releases/sikorsky-receives-contract-to-deliver-two-s-70i-black-hawk-helicopters-to-the-los-angeles-county-fire-department-300515704.html Sikorsky Receives Contract to Deliver Two S-70i Black Hawk Helicopters to the Los Angeles County Fire Department.] 7 września 2017.</ref>. W 2019 roku [[Filipiny]] zamówiły 16 sztuk S-70i o wartości około 240 mln USD dla sił powietrznych w celu zastąpienia [[Bell UH-1 Iroquois|Bell UH-1H]]<ref>[https://www.defence24.pl/mieleckie-black-hawki-leca-na-filipiny Mieleckie Black Hawki lecą na Filipiny.] defence24.pl, 7 czerwca 2019.</ref>.
 
W 2011 roku [[Turcja]] wybrała śmigłowiec S-70i na przyszły śmigłowiec wielozadaniowy dla [[Türk Silahlı Kuvvetleri|tureckiej armii]] i sił porządkowych w ramach programu ''Turkish Utility Helicopter Program'' (TUHP)<ref>[http://www.altair.com.pl/news/view?news_id=12781 TURCJA WYBRAŁA T-70.] Altair, 22 kwietnia 2011.</ref>. Kontrakt o wartości 3,5 mld USD na zakup 109 śmigłowców T70 z opcją na 191 sztuk podpisano w 2014 roku<ref>[http://www.altair.com.pl/news/view?news_id=12781 TURCJA ZAMÓWIŁA BLACK HAWKI ZA 3,5 MLD USD.] Altair, 22 lutego 2014.</ref>. W 2016 roku podpisano umowę na produkcję licencyjną w Turcji między Sikorsky i odpowiedzialnymi za montaż w Turcji Turkish Aerospace Industries (TAI) oraz tureckimi przedsiębiorstwami Aselsan, TEI i Alp Aviation. Śmigłowiec docelowo ma składać się w 67% z części produkowanych lokalnie<ref>[http://www.altair.com.pl/news/view?news_id=19607 SZCZEGÓŁY KONTRAKTU NA TUHP.] Altair, 8 czerwca 2016.</ref>. 22 czerwca 2016 roku zaprezentowano prototyp śmigłowca T70 wyprodukowany przez PZL Mielec<ref name="T-70TUHP">[http://www.nowastrategia.org.pl/t-70-tuhp-z-polski-dla-turcji/ T-70 TUHP z Polski dla Turcji.] nowastrategia.org.pl, 27 czerwca 2016.</ref>. Śmigłowiec dostarczono do Turcji w lutym 2017 w celu zamontowania nowej awioniki Aselsana. Produkcja w Turcji rozpocznie się około 2019, a dostawy w 2021 roku.<ref>[http://www.altair.com.pl/news/view?news_id=21725 TUHP już w Turcji.] Altair, 3 marca 2017.</ref>.
 
Między 18 i 20 maja 2017 Lockheed Martin i ''Taqnia'' podpisali [[list intencyjny]] i protokół ustaleń dotyczący utworzenia [[joint venture]], które ma zbudować w [[Arabia Saudyjska|Arabii Saudyjskiej]] linię finalnego montażu śmigłowców S-70i Black Hawk oraz dostarczyć Arabii Saudyjskiej 150 sztuk śmigłowców S-70i. Przedsięwzięcie zakłada utrzymanie 450 miejsc pracy w USA i utworzenie 450 miejsc pracy w Arabii Saudyjskiej na potrzeby jego realizacji<ref name="Saudi">[http://news.lockheedmartin.com/2017-05-20-Lockheed-Martin-Plays-Major-Role-In-Strengthening-United-States-And-Kingdom-Of-Saudi-Arabia-Ties-To-Bolster-Global-Security Lockheed Martin Plays Major Role In Strengthening United States And Kingdom Of Saudi Arabia Ties To Bolster Global Security.]</ref>. Jeżeli zostanie zaakceptowana i zawarta umowa może być warta ok. 6 mld USD. Jest to część planu Arabii Saudyjskiej utworzenia na terenie kraju przemysłu zbrojeniowego do 2030 roku<ref>[http://edition.cnn.com/2017/05/20/politics/us-saudi-business-deals/ Saudi Arabia, US companies reach $55 billion in deals.] CNN, 20 maja 2017.</ref>.
 
Śmigłowiec jest oferowany wyłącznie poprzez ''Direct Commercial Sales'' (DCS)<ref>[http://www.magnum-x.pl/artykul/s-70i-black-hawk-international S-70i Black Hawk International.] Lotnictwo 9/2013, magnum-x.pl.</ref>, a więc przez producenta bez udziału rządu USA i [[Departament Obrony Stanów Zjednoczonych|Departamentu Obrony]], jak w przypadku UH-60M sprzedawanego wyłącznie za pośrednictwem ''Foreign Military Sales'' (FMS)<ref>[http://lmdefense.com/foreign-military-sales/fms-vs-dcs/ FMS vs. DCS.] lmdefense.com</ref>.
Linia 174:
* {{państwo|AUS}} ([[Australian Army]]) - w latach 1987-1991 odebrano 39 S-70A-9, w tym 38 zmontowano na licencji{{r|dziennikzbrojny}}. Przeznaczone do zastąpienia przez [[NHI NH90]].
* {{państwo|AUT}} ([[Österreichische Luftstreitkräfte]]) - od 2002 roku dostarczono dziewięć S-70A-42 (UH-60L){{r|samolotypolskie}}, stając się pierwszym europejskim użytkownikiem UH-60. W 2013 wpłynęło zapytanie o dalsze trzy UH-60M<ref>[https://www.flightglobal.com/news/articles/austria-seeks-new-black-hawk-purchase-394229/ Austria seeks new Black Hawk purchase]</ref>.
* {{państwo|SAU}} - W 1990 dostarczono 13 S-70A-1, w tym jeden dla VIP, śmigłowce oznaczono ''Desert Hawk''. W latach 1991-1992 dostarczono dalsze osiem S-70A-1L w wersji ewakuacji medycznej. W latach 2010-2012 dostarczono 24 UH-60L, a 13 starszych śmigłowców zmodernizowano do tej wersji. W 2011 roku do saudyjskiego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych dostarczono trzy S-70i{{r|sipri}}. W 2017 roku w [[Jemen]]ie zestrzelono saudyjski UH-60L<ref>[http://www.altair.com.pl/news/view?news_id=22086 Zestrzelenie Black Hawka w Jemenie.] Altair, 19 kwietnia 2017.</ref>. OdW 20102018 Rijadroku wnioskowałzamówiono o sprzedaż do 7217 UH-60M dla Gwardiiwojsk Narodowej{{r|samolotypolskie}}.lądowych Wi majugwardii 2017narodowej<ref>[https://www.arabianaerospace.aero/saudi-arabia-grows-its-black-hawk-fleet-with-194m-contract.html ogłoszonoSaudi planArabia zmontowaniagrows wits ArabiiBlack SaudyjskiejHawk 150fleet sztukwith S-70i$194m dla potrzeb Saudów{{r|Saudi}}contract.]</ref>.
* {{państwo|ARG}} - w 1994 zakupiono jeden S-70A-30 dla VIP{{r|dziennikzbrojny}}.
* {{państwo|BHR}} ([[Bahrańskie Siły Powietrzne|RBAF]]) - w 1991 zakupiono jeden śmigłowiec UH-60L w wersji dla VIP. W 2010 dostarczono osiem UH-60M. Bahrajn był ich pierwszym nabywcą eksportowym{{r|samolotypolskie}}.