Spisek lekarzy kremlowskich: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Linia 15:
"Spisek lekarzy” miał szerszy kontekst polityczny, propaganda sowiecka dopatrywała się rzekomego „międzynarodowego spisku syjonistycznego”, który miał obejmować kraje komunistyczne znajdujące się w orbicie wpływów ZSRR (zwłaszcza [[Węgry]] i [[Czechosłowacja|Czechosłowację]]). Wcześniej, w 1949 r., odbył się na Węgrzech proces polityczny lokalnego działacza komunistycznego [[László Rajk]]a (w tle przewijał się wątek oskarżeń o [[syjonizm]]). Także w 1952 r. wobec Żydów węgierskich wysuwano oskarżenia o sprzyjanie syjonizmowi (lub poglądy syjonistyczne) i współpracę z wywiadem Wielkiej Brytanii i [[Izrael]]a. Osądzono m.in. byłego szefa policji bezpieczeństwa [[Államvédelmi Hatóság|AVO]] pochodzenia żydowskiego, [[Gábor Péter|Pétera Gábora]] - zbiegło się to w czasie ze zorganizowaniem na Węgrzech prowokacji politycznej, podobnej do „spisku lekarzy” w ZSRR. Z kolei w Czechosłowacji, w listopadzie 1952 r., odbył się proces [[Rudolf Slánský|Rudolfa Slansky`ego]], polityka komunistycznego żydowskiego pochodzenia i byłego sekretarza generalnego [[Komunistyczna Partia Czechosłowacji|Komunistycznej Partii Czechosłowacji]]. Zgodnie z instrukcjami płynącymi z ZSRR, komunistyczna propaganda i środki masowego przekazu łączyła proces Slansky`ego i sprawę „spisku lekarzy” jako „ogniwa tego samego łańcucha zbrodniczej działalności angielsko-amerykańskich imperialistów oraz ich lokai, którzy chcą rozpętać nową wojnę światową”.
Pod koniec 1952 roku w ZSRR (w czasie rozpoczęcia procesu Slansky`ego w Czechosłowacji), podczas gdy „spisek lekarzy” nie był jeszcze nagłaśniany publicznie, oczekując na realizację przez MBG - Józef Stalin zlecił zaufanym służbom praktyczne wdrożenie prowokacji dotyczącej „spisku lekarzy”. Sprawa rozpoczęła się od donosu lekarki Lidii Timaszuk (osoby o statusie tajnego współpracownika MGB) z lecznicy na [[Kreml]]u, która poinformowała Stalina w grudniu 1952 roku o zamiarze jego uśmiercenia przez lekarzy-specjalistów z kremlowskiego szpitala, w większości będącymi pochodzenia żydowskiego. Zamiar uśmiercenia według donosu miał dotyczyć także grupy wysokich funkcjonariuszy partii komunistycznej, rządu ZSRR i wojska. Szef MGB [[Siemion Ignatjew|Siemion Ignatiew]] wraz z zastępcą Matremianem Riuminem otrzymali niezwłocznie rozkaz dostarczenia „dowodów” na te oskarżenia. Stalin zakomunikował im, iż „jeśli nie uda wam się zdobyć przyznania się do winy lekarzy, skrócimy was o głowę” (według relacji przedstawionej przez [[Nikita Chruszczow|Chruszczowa]] na XX zjeździe partii komunistycznej w 1956 r.). Szybko aresztowano „lekarzy szkodników”, byli to kolejno: Jakow Etinger, A. Feldman, [[Aleksandr Grinsztejn]], P. Jegorow, G. Majorow,
== Śledztwo ==
| |||