Stefan Henryk: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
drobne techniczne
AndrzeiBOT (dyskusja | edycje)
m Bot poprawia linkowanie wewnętrzne i wykonuje inne drobne zmiany.
Linia 11:
|dewiza =
|1. tytuł = [[Władcy Blois|Hrabia Blois]]
|1. od = [[1089]]
|1. do = [[1102]]
|1. koronacja =
|1. poprzednik = [[Tybald III (hrabia Blois)|Tybald III]]
|1. następca = [[Tybald II z Szampanii|Tybald IV]]
|dynastia =
|data urodzenia = ok. [[1045]]
|miejsce urodzenia =
|data śmierci = [[19 maja]] [[1102]]
|miejsce śmierci =
|przyczyna śmierci =
Linia 58:
 
== Wyprawa krzyżowa ==
Był jednym z przywódców I wyprawy krzyżowej. Wyruszył na nią za namową żony. W drogę do Ziemi Świętej udał się w towarzystwie [[Robert II Jerozolimski|Roberta II]], hrabiego Flandrii, i swojego szwagra, [[Robert II Krótkoudy|Roberta II]], [[Książęta Normandii|księcia Normandii]]. Stefanowi towarzyszył również [[Fulcher z Chartres]], kronikarz krucjaty. Krzyżowcy północnofrancuscy wybrali drogę przez Półwysep Apeniński i w [[Bari]] weszli na statki, które przewiozły ich do [[Durrës|Dyrrachium]]. Stamtąd krzyżowcy udali się do [[Konstantynopol]]a. Tam połączyli się z innymi oddziałami krzyżowców. Stefan towarzyszył armii krzyżowej aż do [[Antiochia (Turcja)|Antiochii]]. Po kilku miesiącach [[Oblężenie Antiochii|oblężenia]] twierdzy, w obliczu marnej sytuacji krzyżowców, Stefan opuścił ich szeregi i udał się do Konstantynopola, skąd powrócił do domu (1098 r.).
 
Takie postępowanie nie spodobało się żonie Stefana, hrabinie Adeli, która wymogła na mężu powrót na Wschód. Stefan przyłączył się do krzyżowców włoskich, jednej z grup krzyżowców, który wyruszyli na wieść o sukcesach I krucjaty (tzw. [[Krucjata 1101 roku|krucjaty 1101 roku]]). Podczas marszu przez [[Anatolia|Anatolię]] krzyżowcy (którym przewodził hrabia [[Rajmund z Tuluzy]]) zdecydowali się odbić jednego liderów I krucjaty, [[Boemund I|Boemunda z Tarentu]], więzionego przez emirów [[Daniszmendydzi|daniszmendydzkich]]. Krzyżowcy ponieśli jednak ciężką klęskę z rąk [[Turcy seldżuccy|Seldżuków]] [[Bitwa pod Merzifon|pod Merzifon]]. Stefan i Rajmund uciekli do [[Synopa|Synopy]], a później do Konstantynopola. Stamtąd popłynęli w 1102 r. na Wschód i dotarli do [[Tarsus (miasto)|Tarsu]], a następnie do Antiochii.