Język aramejski: Różnice pomiędzy wersjami

 

Po aramejsku spisane są niektóre fragmenty [[Stary Testament|Starego Testamentu]] (Ezd 4,8−6,18; 7,12−26; Dn 2,4b−7,28; Jr 10,11; Rdz 31,47). Poza tym hebrajski biblijny odznacza się wieloma naleciałościami z aramejskiego (na poziomie ortograficznym, fleksyjnym, gramatycznym czy składniowym). Być może niektóre księgi [[Nowy Testament|Nowego Testamentu]] zostały początkowo spisane po aramejsku, nie ma na to jednak żadnych dowodów, dlatego za tekst oryginału [[Nowy Testament|Nowego Testamentu]] uznaje się język grecki [[koine]].

 

Dominację aramejskiego zakończyły podboje arabskie. Nowi władcy upowszechnili bardzo szybko pokrewny aramejskiemu [[język arabski]], który przejął rolę bliskowschodniego ''[[lingua franca]]''. {{fakt|Używany dziś język nowoaramejski zachodni zachował pewne archaiczne cechy, które posiadał aramejski szeroko rozpowszechniony w starożytnym obszarze Lewantu – to jedyny relikt zachodniego aramejskiego, który przetrwał do naszych czasów. Posługują się nim mieszkańcy z [[Malula|Maalula]], Bakha i Dżub Adin. Szczególne zainteresowanie budzi wśród orientalistów i badaczy Nowego Testamentu (parafraza z przedmowy Otto Jastrowa, listopad 1988, s. 5 w: Werner Arnold, ''Lehrbuch des Neuwestaramäischen'', wydanie drugie, Harrasowitz Verlag, Wiesbaden 2006)|data=2013-10}}<ref>{{Cytuj |autor = Arnold Werner |tytuł = Lehrbuch des Neuwestaramäischen, s. 5 |data = Wiesbaden 2006}}</ref>.