'''Monaster Trójcy Świętej''' – [[prawosławiePrawosławie|prawosławny]] [[klasztor]] w [[Brajłów|Brajłowie]], w [[eparchiaEparchia winnicka (Patriarchat Moskiewski)|eparchii winnickiej]] [[Ukraiński Kościół Prawosławny Patriarchatu Moskiewskiego|Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego]].
Pierwszy prawosławny klasztor w Brajłowie został założony w 1635 przez Michała Kropiwnickiego, za zgodą króla [[Władysław IV Waza|Władysława IV]]. W XVIII w. wspólnota przyjęła [[uniaUnia brzeska|unię]], jednak w 1780 zakonnicy zlikwidowali klasztor z braku środków na dalsze funkcjonowanie. W 1786 na krótko wrócili do Brajłowa<ref name="ru">[http://russian-church.ru/viewpage.php?cat=vinnitsa&page=3 Свято-Троицкий Браиловский женский монастырь]</ref>.
W 1845 do Brajłowa został przeniesiony żeński monaster Trójcy Świętej w Winnicy, funkcjonujący w tej miejscowości od 1795 (wcześniej należał do unitów). Zakonnicom przekazano zrujnowane obiekty klasztoru trynitarzy, [[kasataKasata klasztorów w zaborze rosyjskim|zlikwidowanego]] w 1832. Monaster posiadał status klasztoru I klasy, w jego ramach działały trzy cerkwie: Trójcy Świętej (przebudowana z kościoła), Świętych Antoniego i Teodozjusza Pieczerskich oraz św. Mikołaja. Mniszki prowadziły szkołę dla dziewczynek-sierot oraz dla córek diakonów<ref name="ru"/>.
Po [[rewolucjaRewolucja październikowa|rewolucji październikowej]] władze radzieckie odebrały mniszkom większość budynków mieszkalnych, pozostawiając wspólnocie tylko jeden dom. W 1925 klasztor zamieszkiwało 145 sióstr, z czego 92 były niezdolne do pracy z powodu podeszłego wieku. Mniszki utrzymywały wspólnotę własną pracą – szyciem i pracą w polu w wiejskich spółdzielniach (dawne grunty klasztorne zostały skonfiskowane). W 1932 monaster został całkowicie zlikwidowany<ref name="ru"/>. Klasztor otwarto ponownie w 1942; działał do 1962, kiedy został ponownie zamknięty<ref name="ru"/>.
Zabudowania monasteru zostały zwrócone Kościołowi prawosławnemu w 1989, w roku następnym w zdewastowanej cerkwi odprawiono po raz pierwszy od zamknięcia Świętą Liturgię. Stopniowo remontowane były kolejne budynki, do użytku liturgicznego oddano cerkiew św. Mikołaja<ref name="ru"/>.
