Czeladnik: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Anulowanie wersji 51387447 autora 83.31.61.248 (dyskusja)???
m Popr. cudzysłowy na polskie i myślnik
Linia 1:
{{dopracować|źródła=2010-01}}
'''Czeladnik''' - jeden ze stopni [[kwalifikacje zawodowe|kwalifikacji zawodowych]], stwierdzający opanowanie przez [[uczeń|ucznia]], młodocianego pracownika zatrudnionego w celu nauki [[zawód|zawodu]], umiejętności [[praktyka|praktycznych]] oraz [[teoria|teoretycznych]] w zawodzie [[rzemiosło|rzemieślniczym]] oraz potwierdzający je dowodem kwalifikacji zawodowych w formie zdanego [[egzamin]]u czeladniczego.
 
Świadectwo czeladnicze umożliwia [[Absolwent (osoba)|absolwentowi]] zatrudnienie na stanowisku wymagającym kwalifikacji zawodowych na tzw. pierwszym poziomie. Egzaminy czeladnicze przeprowadzają komisje egzaminacyjne [[izba rzemieślnicza|izb rzemieślniczych]] zgodnie ze standardami ustalonymi przez [[Związek Rzemiosła Polskiego]].
 
W hierarchii niektórych zawodów "czeladnik"„czeladnik” to nazwa stanowiska.
 
== Dawniej ==
Mianem "czeladnika"„czeladnika” określano posiadającego wiedzę fachową [[rzemieślnik]]a, który okres nauki (''termin'') zakończył zdanym egzaminem czeladniczym (zob. [[terminator]]), lecz nie był w stanie prowadzić własnego warsztatu, do czego niezbędne było m.in. zdanie egzaminu mistrzowskiego (zob. [[majstersztyk]]) zgodnie ze statutem danego [[Cech rzemiosła|cech]]u.
 
Promocja ucznia na czeladnika (''wyzwolenie'') odbywała się w wyznaczonym wcześniej terminie. Mistrz wraz z uczniem stawali przed starszyzną cechową; uczeń prezentował swoją pracę, zaś mistrz świadczył o jego umiejętnościach. Po wniesieniu obowiązkowej opłaty cechowej terminator stawał się czeladnikiem i mógł wybrać zakład, w którym dalej zamierzał praktykować. Uzyskiwał także prawo do otrzymywania zapłaty za swoją pracę.