Geminata: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
int. |
int. |
||
Linia 19:
W języku polskim geminaty mogą mieć podłoże w [[Struktura głęboka i struktura powierzchniowa|reprezentacji głębokiej]], jak i powstawać na granicach [[morfem]]ów i [[klityka|klityk]]<ref name="et">{{Cytuj | autor = Ela Thurgood | tytuł = The Recognition of Geminates in Ambiguous Contexts in Polish | url = http://www.isca-speech.org/archive_open/sp2002/sp02_659.html | czasopismo = Speech Prosody 2002 | data = 2002 | s = 659-662 | język = en}}</ref>.
Geminaty przez rodzimych użytkowników języka polskiego wymawiane są jako wydłużone wersje pojedynczych spółgłosek lub jako dwie kolejno wymawiane spółgłoski. Ta druga opcja jest rzadsza, występując głównie w wymowie szczególnie starannej, np. w czasie dyktowania. Może też pojawiać u osób poznających język polski w postaci pisanej. Wymowa podwójna częściej spotykana jest też w przypadku, gdy geminatami są [[Spółgłoska zwarto-szczelinowa|afrykaty]]{{r|az}}. Gdy geminata będąca afrykatą wymawiana jest jako jedna spółgłoska, wydłużona jest część zwarta, W ten sposób
Jeżeli dwie identyczne spółgłoski znajdują się na końcu tematu polskiego wyrazu, zwykle tylko druga z nich ulega zmiękczeniu: ''panna'' – ''pannie'', ''getto'' – ''getcie''. Jednocześnie wymianie ulegają obie spółgłoski: ''Jagiełło'' – ''Jagielle''.
| |||