{{inne znaczenia|językoznawstwa|[[Końcówka|inne znaczenia tego słowa]]}}
'''Końcówka fleksyjna''' – [[morfem]] końcowy [[wyraz]]u w [[języki fleksyjne|językach fleksyjnych]], podlegający wymianie w drodze [[KoniugacjaKonugacja (językoznawstwo)|koniugacji]] lub [[deklinacja (językoznawstwo)|deklinacji]]. Określa funkcję [[Syntaktyka (językoznawstwo)|składniową]] wyrazu w [[wypowiedzenie|wypowiedzeniu]]<ref>{{Cytuj | autor = Renata Grzegorczykowa | tytuł = Gramatyka współczesnego języka polskiego. Morfologia | wydawca = Państwowe Wydawnictwo Naukowe | miejsce = Warszawa | data = 1999 | s=76}}</ref>. Końcówka fleksyjna, w odróżnieniu od luźnych [[Przyrostek|sufiksów]] w [[Aglutynacyjność|językach aglutynacyjnych]], bardzo często określa kilka [[kategoria gramatyczna|kategorii gramatycznych]] jednocześnie. Przykładowo końcówka ''-ę'' w wyrazie ''idę'' wyraża pierwszą [[osoba (językoznawstwo)|osobę]], [[liczba pojedyncza|liczbę pojedynczą]] i [[Czas (językoznawstwo)|czas]] teraźniejszy Ścisłe rozróżnienie morfemów gramatycznych (w tym końcówek fleksyjnych) i słowotwórczych nie zawsze jest możliwe<ref>{{Cytuj | autor=Alicja Nagórko | tytuł = Zarys gramatyki polskiej | wydawca = Państwowe Wydawnictwo Naukowe | miejsce = Warszawa | data = 2007 | isbn = 978-83-01-15390-8|s=71}}</ref>.
