Wiadukt kolejowy w Zdrojowisku: Różnice pomiędzy wersjami

Autorem budowy [[Śląska Kolej Górska|Śląskiej Kolei Górskiej ''Schlesische Gebirgsbahn'']] był Carl Eduard Kruger. W roku 1856 przeprowadzono pierwsze pomiary terenowe pod budowę końcowego etapu Śląskiej Kolei pomiędzy [[Wałbrzych]]em a [[Kłodzko|Kłodzkiem]] i [[Międzylesie]]m. Linia w obecnej formie została wytyczona w 1876 r i różni się dość znacznie od pierwotnego projektu. Na posiedzeniu sejmu pruskiego z 17 czerwca 1874 roku, uchwałą w sprawie rozbudowy państwowej sieci kolejowej przydzielono na budowę ponad 8 milionów talarów. Jesienią podjęto rozporządzenie ministra w sprawie wywłaszczenia gruntów, a Królewska Dyrekcja [[Kolej Dolnośląsko-Marchijska|[Kolei Dolnośląsko-Marchijskiej]] ([[język niemiecki|niem.]] ''Niederschlesisch-Märkische Eisenbahn'', ''NME'') otrzymała polecenie przystąpienia do budowy linii. Wykup gruntów, rozpoczęto w 1875 r i zakończono w 1877 r. Budowę podzielono na pięć odcinków, z biurami budowlanymi w [[Wałbrzych]]u, [[Jedlina-Zdrój|Jedlinie-Zdroju]], [[Bartnica|Bartnicy]], [[Nowa Ruda|Nowej Rudzie]] oraz w [[Kłodzko|Kłodzku]]. Roboty rozdzielono pomiędzy sześciu wykonawców. Budowę rozpoczęto od strony Kłodzka. Prace na odcinku Wałbrzych – Nowa Ruda były przedsięwzięciem szczególnie trudnym, gdyż szlak [[TrasowanieProblem marszrutyzacji|wytrasowano]] zboczem głównego grzbietu [[Góry Sowie|Gór Sowich]]. Pokonanie głębokich, poprzecznych dolin między Wałbrzychem a Nową Rudą wymagało budowy wielu mniejszych obiektów inżynieryjnych oraz dużych stalowych [[most]]ów, [[wiadukt]]ów i [[Tunel (budownictwo)|tuneli]]. Prace ziemne oraz budowa tuneli i mostów miały miejsce w latach 1879–1880. Pierwszy łatwiejszy odcinek z Kłodzka do Nowej Rudy uruchomiono 15 października 1879 r. W 1880 r. po wybudowaniu trzech znacznej długości tuneli i ośmiu wielkich stalowych wiaduktów oraz wielu [[Kładka|kładek]], [[przepust]]ów i [[most]]ów oddano odcinek z Nowej Rudy do Wałbrzycha. Budowa wiaduktu w Zdrojowisku podlegała dyrekcji w Nowej Rudzie. Prace budowlane i ziemne zlecono miejscowym firmom a większość robotników stanowili Włosi i Czesi. Kratownice przęseł wiaduktu wykonywano na miejscu budowy, dostarczane elementy metalowe łączono nitami. Na początku linia w całości była jednotorowa. W latach 1907–1912 dołożono drugi tor a na dwóch środkowych kratownicach toru południowego podwieszono dodatkowe, [[Łuk (mechanika)|łukowe kratownice]]<ref>[https://polska-org.pl/3483909,foto.html?idEntity=562982 Widok wiaduktu od strony południowej przed zabudową drugiego toru rok 1905–1910]</ref><ref>[https://polska-org.pl/3483884,foto.html?idEntity=562982 Widok wiaduktu od strony południowej po zabudowie drugiego toru rok 1939]</ref>.