Bogoljub Jevtić: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Gjakovarus (dyskusja | edycje) |
Gjakovarus (dyskusja | edycje) m →Życiorys: poprawa linków |
||
Linia 25:
== Życiorys ==
Ukończył [[gimnazjum]] w Kragujevacu, a następnie studiował prawo w Belgradzie{{r|senatori}}. Naukę kontynuował w Wyższej Szkole Handlowej w [[Berlin]]ie, studiował także ekonomię w [[Zurych]]u. Po powrocie do kraju wziął udział w wojnach bałkańskich i w [[I wojna światowa|I wojnie światowej]]. Wraz z armią serbską przeszedł przez [[Albania|Albanię]] i znalazł się na [[Korfu]]. W 1917 w stopniu podporucznika piechoty walczył na [[Front salonicki|froncie salonickim]]{{r|senatori}}.
Od 19 października 1917 w służbie dyplomatycznej, początkowo na placówce w [[Sztokholm]]ie, a następnie w [[Londyn]]ie. W 1920 pełnił funkcję sekretarza delegacji serbskiej, która uczestniczyła w [[Paryż]]u w negocjacjach dotyczących [[Reparacje wojenne|reparacji wojennych]]. W latach 1926-1928 kierował poselstwem Królestwa SHS w Albanii, a od roku 1928 w [[Wiedeń|Wiedniu]]. W latach 1929-1932 pełnił funkcję ministra dworu królewskiego{{r|senatori}}. W 1932 stanął na czele resortu spraw zagranicznych w gabinecie [[Milan Srškić|Milana Srškicia]]. Przygotowywał wizytę króla [[Aleksander I Karadziordziewić|Aleksandra I]] we Francji, w czasie której monarcha padł ofiarą zamachu{{r|senatori}}. Po śmierci króla Jevtić stanął na czele rządu, funkcję tę sprawował przez 6 miesięcy. W lutym 1935 został mianowany senatorem, w Senacie reprezentował [[Banowina dunajska|banowinę dunajską]]{{r|senatori}}.
Linia 31:
W 1941, po agresji niemieckiej opuścił kraj. 21 sierpnia 1941 objął stanowisko ministra bez teki w gabinecie [[Dušan Simović|Dušana Simovicia]]. 9 września 1943 objął funkcję ambasadora Jugosławii w Londynie, którą pełnił do października 1944. Po zakończeniu wojny pozostał w [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]], gdzie współpracował z Radą Narodową, kierowaną przez [[Slobodan Jovanović|Slobodana Jovanovicia]]. Ostatnie lata życia spędził w Paryżu. Pochowany w kwaterze żołnierzy serbskich na cmentarzu wojennym w [[Thiais]]{{r|senatori}}.
Był odznaczony [[Order Orła Białego (Serbia)|Orderem Orła Białego]] III i V kl., [[Order
== Przypisy ==
| |||