Bazyli II Bułgarobójca: Różnice pomiędzy wersjami

Był synem [[Roman II|Romana II]] i cesarzowej Teofano. Bazyli II przywrócił cesarstwu świetność nieznaną od czasów [[Justynian I Wielki|Justyniana Wielkiego]]. Koronowany na cesarza w wieku 5 lat. Ostrogorski pisze: „Chociaż panowanie Bazylego II oficjalnie rozpoczyna się w r. 976, to w rzeczywistości jego osobiste rządy datują się dopiero od r. 985, tj. po upadku wielkiego eunucha”<ref>{{Cytuj książkę|nazwisko = Ostrogorski|imię = Georg|tytuł = Dzieje Bizancjum|rok = 1967|wydawca = |miejsce = Warszawa|strony = 250-252|isbn =}}</ref>. Dokonał zmian w feudalnej strukturze państwa, konfiskując dobra wielkich możnowładców, które później rozdał zaufanym, choć mniej zamożnym ludziom. Prowadził długoletnią wojnę z [[Bułgaria|Bułgarią]] (szereg kampanii w latach 990-1014990–1014 r.), zakończoną w 1014 r. rozbiciem armii [[car]]a [[Samuel Komitopul|Samuela]] pod [[Bitwa pod Klidion|Klidion]]. Od tej bitwy, która zahamowała rozwój potęgi Bułgarów, wywodzi się jego przydomek – Bazyli rozkazał oślepić tysiące bułgarskich jeńców, zostawiając co setnego z jednym zdrowym okiem, aby mógł zaprowadzić swój oddział do domu. Car Samuel zmarł doznając szoku wywołanego widokiem powracających wojsk. W 1018 r. wcielił zachodnią Bułgarię do cesarstwa po zwycięskiej bitwie pod [[Durrës|Durazzo]].

* Historia Świata 800-1000-800–1000 – Furia Normanów tekst Stephen G. Hyslop; wyd. Amber Warszawa 1999 {{ISBN|83-7169-904-2}}.