Weichbild: Różnice pomiędzy wersjami

'''Weichbild''' wg. "Układu Konrada z Opola" na potrzeby polskie ogłosił pierwszy drukiem w języku łacińskim [[kanclerz wielki koronny]] [[Jan Łaski]] (Commune incliti Poloniae Regni privilegium, [[1506]]) oraz krakowski pisarz miejski Mikołaj Jaskier ('''Ius municipalis Magdeburgensis liber vulgo Weichbild nuncupatus''', [[1535]]) uzupełniając go o komentarz oparty o prawo rzymskie. Król [[Zygmunt I Stary|Zygmunt Stary]] nadał temu przekładowi moc obowiązującą. Tłumaczenie polskie po okresie polonizacji ludności niemieckiej ukazało się drukiem w [[1581]] oraz [[1610]] roku staraniem syndyka lwowskiego Pawła Szczerbca pt. '''Ius municipale, to jest prawo miejskie magdeburskie'''. Było pierwszym wiernym przekładem wersji łacińskiej. Od [[XVI wiek]]u Weichbild stał się razem z [[Zwierciadło saskie|Zwierciadłem saskim]] podstawą lokacji miejskich i wiejskich. Krakowski zbiór prawa (tzw. Ortyle) stały się najważniejszym źródłem poucznia o prawie magdeburskim w całej Europie środkowej, m.in. w Czechach, na [[Śląsk]]u, Morawach i Saksonii.