Abordaż: Różnice pomiędzy wersjami

{{Wikisłownik|abordaż}}

'''Abordaż''' ([[Język francuski|fr.]] ''abordage'') – sposób walki morskiej polegający na zetknięciu się dwóch [[okręt]]ów i prowadzeniu [[walka wręcz|walki wręcz]] na ich [[pokład statku|pokładach]] w celu zdobycia wrogiego okrętu lub jego późniejszego zatopienia. Stosowany od początku żeglugi, był podstawowym sposobem walki morskiej w epoce okrętów żaglowych do [[XVII wiek]]u i, mimo wzrostu znaczenia [[artyleria okrętowa|artylerii]], pozostał jednym z podstawowych sposobów walki do początku [[XIX wiek]]u. Abordaż zastąpił w tej roli [[taranowanie]], dominujące w epoce okrętów wiosłowych w [[starożytność|starożytności]], stając się także podstawowym sposobem walki XV- i XVI-wiecznych [[galera|galer]] wiosłowych.

Dla celów abordażu okręty oprócz marynarzy zabierały również żołnierzy [[piechota morska|piechoty morskiej]], którzy wraz z częścią załogi dostawali się na okręt nieprzyjaciela. W celu doprowadzenia do abordażu i zapobiegnięcia ucieczce wrogiego okrętu stosowano sczepianie okrętów za pomocą haków i lin. Tuż przed abordażem prowadzono ogień z dział oraz broni ręcznej, zwłaszcza ze stanowisk na [[maszt (żeglarstwo)|masztach]], w celu osłabienia załogi przeciwnika. Mimo stopniowego wzrostu znaczenia [[artyleria okrętowa|artylerii okrętowej]], przez długi czas nie była ona z reguły zdolna do topienia okrętów, a jedynie do ich obezwładnienia i wybicia załogi, wobec czego abordaż pozostał istotnym sposobem walki morskiej jeszcze na początku [[XIX wiek]]u, zwłaszcza podczas [[wojny napoleońskie|wojen napoleońskich]]. Taktyka ta została zaniechana w XIX wieku wraz z wprowadzeniem okrętów o napędzie mechanicznym i znacznym udoskonaleniem artylerii. Od tej pory abordaż jako sposób walki morskiej zdarzał się już sporadycznie, w sprzyjających okolicznościach.