Aleksander Pierieswiet: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Dodaję nagłówek przed Szablon:Przypisy |
jakby takie śluby przyjął, nie mieliby prawa opuscić monasteru |
||
Linia 29:
'''Aleksander Pierieswiet''', [[język rosyjski|ros.]] Александр Пересвет (zm. 8 września 1380) – półlegendarny ruski mnich [[prawosławie|prawosławny]], uczestnik [[Bitwa na Kulikowym Polu|bitwy na Kulikowym Polu]], święty [[Rosyjski Kościół Prawosławny|Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego]].
Według prawosławnej tradycji pochodził z [[Briańsk]]a i przed wstąpieniem do monasteru był doświadczonym wojownikiem<ref name="pravenc">[http://www.pravenc.ru/text/64384.html АЛЕКСАНДР ПЕРЕСВЕТ И АНДРЕЙ (ОСЛЯБЯ) РАДОНЕЖСКИЕ]</ref>. Przed 1380 był zakonnikiem w [[Ławra Troicko-Siergijewska|monasterze Trójcy Świętej]] kierowanym przez późniejszego świętego [[Sergiusz z Radoneża|Sergiusza z Radoneża]]. Moment i okoliczności złożenia przezeń ślubów mniszych nie są znane<ref>J. Łoszczyc, ''Dymitr Doński'', Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1987, {{ISBN|83-06-01458-8}}, s.354</ref>. Według tradycji przed udaniem się na bitwę z wojskami chana Mamaja wielki książę moskiewski [[Dymitr Doński]] udał się do Sergiusza z Radoneża z prośbą o błogosławieństwo, a uzyskawszy je poprosił także, by Sergiusz pozwolił mnichom Aleksandrowi i Andrzejowi (Oslabi) dołączyć do wojsk. Duchowny zgodził się. Przed wymarszem armii
W początkowej fazie bitwy przed wojskami ruskimi miał pojawić się tatarski harcownik, prowokujący wojowników przeciwnika na pojedynek. Widząc, iż żaden z towarzyszy broni nie podejmuje wyzwania, do walki z nim stanął Aleksander Pierieswiet. Krótkie starcie zakończyło się śmiercią obydwu uczestników pojedynku<ref>J. Łoszczyc, ''Dymitr Doński'', Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1987, {{ISBN|83-06-01458-8}}, ss.303-304</ref>. Wydarzenie to, opisane w latopisach ruskich oraz w literackim opisie bitwy ''[[Zadońszczyzna]]'', stało się jedną z najpopularniejszych legend rosyjskich<ref>J. Łoszczyc, ''Dymitr Doński'', Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1987, {{ISBN|83-06-01458-8}}, ss.356</ref>.
| |||