|
== Życiorys ==
Pochodził ze znanego rodu rycerskiego, zasłużonego dla [[zakon krzyżacki|zakonuZakonu krzyżackiegoKrzyżackiego]]. Do Prus przybył ok. [[1390]] roku w charakterze gościa zakonuZakonu, później został jego pełnoprawnym członkiem.
Początkowo nie pełnił żadnych ważniejszych urzędów i dopiero w [[1402]] mianowano go [[komtur]]em [[Nieszawa|Nieszawy]]. W 1407 r. został komturem [[Świecie|Świecia]]. W czasie wojny polsko-krzyżackiej 1409–1411, 27 sierpnia 1409 r. w czasie wypadu polskiej załogi zamku w [[Bydgoszcz]]y pod [[Świecie]] Plauen dostał się do niewoli. Wkrótce potem dążące pod [[Bydgoszcz]] oddziały krzyżackie uwolniły komtura, a tamtejszy zamek obległy i zdobyły.
Plauen nie brał udziału w [[bitwaBitwa pod Grunwaldem|bitwie pod Grunwaldem]] 15 lipca 1410 r. Na wieść o klęsce zakonuZakonu natychmiast pospieszył ze swym hufcem do [[Malbork]]a, przewidując, że tam właśnie skierują się oddziały polsko-litewskie. Dotarł na czas – i to w dużej mierze dzięki energicznej postawie von Plauena Krzyżacy utrzymali swoją stolicę.
Za zasługi podczas obrony zamku malborskiego kapituła zakonna obrała Heinricha von Plauena wielkimWielkim mistrzemMistrzem w 1410, pomijając innych hierarchów zakonnych, sprawujących ważniejsze funkcje m.in. [[Werner von Tettingen|Wernera von TettingenaTettingen]], wielkiego szpitalnika i komtura elbląskiego, który uratował się z rzezi grunwaldzkiej. W 1411 wielkiWielki mistrzMistrz odniósł sukces dyplomatyczny, podpisując z Polską tzw. [[Pokój toruński (1411)|I pokójPokój toruńskiToruński]]<ref>''Codex diplomaticus Regni Poloniae et Magni Ducatus Lituaniae'', wydał Maciej Dodgiel, t. 4, Wilno 1764, s. 86.</ref> na bardzo korzystnych dla Zakonu warunkach. Jednocześnie, mimo osłabienia po klęsce grunwaldzkiej, rozpoczął aktywne przygotowania do wojny odwetowej z południowym sąsiadem.
Mimo niekwestionowanych zasług wielkiWielki mistrzMistrz nie cieszył się poważaniem u braci zakonnych. Von Plauen był człowiekiem porywczym i okrutnym, zwolennikiem rządów twardej ręki. Zwalczał aktywnie opozycję miast pruskich i [[Związek Jaszczurczy (XIV wiek)|Związek Jaszczurczy]]. W 1411 wykrył spisek komtura radzyńskiego [[Georg von Wirsberg|Georga von Wirsberga]] i kazał ściąć [[Mikołaj z Ryńska|Mikołaja Ryńskiego]] za jego współpracę z Polakami, co tylko zwiększyło jego niepopularność. W końcu wielkiWielki mistrzMistrz został obalony w 1413 za sprawą wielkiegoWielkiego marszałkaMarszałka i komtura [[Kaliningrad|Królewca]] [[Michał Küchmeister von Sternberg|Michaela Küchmeistra]], zwolennika dalszych układów z Polską, który został nowym zwierzchnikiem zakonuZakonu. Od 1413 do 1414 był komturem Engelsburga ([[Pokrzywno (powiat grudziądzki)|Pokrzywno]]). W 1414 uwięziono go razem z bratem, również Heinrichem, byłym komturem gdańskim, w [[Uszakowo|Pokarminie]] a następnie w [[Gdańsk|Gdańsku]]. Plauen odzyskał wolność dopiero w 1422, po śmierci Küchmeistra. Został prokuratoremProkuratorem w [[Lochstedt|Lochstädt]], na Półwyspie Sambijskim i zmarł tam w 1429.
W maju 2007 r. odkryto w katedrze w [[Kwidzyn]]ie kryptę ze szczątkami trzech osób. Znaleziono przy nich charakterystyczne zapinki płaszczy i fragmenty szat wykonanych z jedwabiu (bardzo cennego w średniowieczu). Wykonane zostały badania antropologiczne i DNA szczątków oraz dendrologiczne drewna użytego do wykonania trumien. Badania zakończone w grudniu 2008 potwierdziły, że są to szczątki trzech wielkich mistrzów zakonu krzyżackiego: [[Werner von Orseln|Wernera von Orseln]], [[Ludolf König von Wattzau|Ludolfa Koeniga von Wattzau]] oraz właśnie Henryka von Plauen<ref>[http://www.rp.pl/artykul/394472-Archeolodzy-i-Krzyzacy-.html ''Archeolodzy i Krzyżacy'', Krzysztof Kowalski, „Rzeczpospolita”, 19.11.2009 r.]</ref>.
|
